نقد و بررسي ادعاي تطابق تصوف و تشيع با تكيه بر فرقه نعمت اللهيه گنابادي

يكي از شاخه هاي فرقة نعمت اللهي كه به فرقة سلطان عليشاهي و گناباديّه معروف است، در دوران اخير پيروان و طرفداران زيادي در شهرهاي ايران و حتي خارج از كشور پيدا كرده است. در اين پژوهش به دنبال طرح اين سوال هستيم كه اولاً آيا نسبت موجود بين دو فرقه مذكور نسبتي معتبر است يا خير؟ ثانياً آيا مهمترين عقيده فرقه گناباديه يعني ولايت بر مهمترين اعتقاد شيعه يعني امامت قابل انطباق است؟ و در نتيجه آيا مي توان اين فرقه را به ائمه معصومين(عليهم السلام) منتسب دانست و بر شيعه تطبيق داد يا خير؟ از بررسي اعتقادات و مباني اين فرقه اوّلاً تناقضات بسيار زياد و ادعاهاي دروغين و بدون سند و مدرك به دست مي آيد. ثانياً معلوم مي شود بر خلاف ادعاي اين فرقه كه خود را منتسب به امام علي(ع) يا امام رضا(ع) مي دانند، هيچ سنخيتي در اعتقاد آن ها با آنچه امامان معصوم(عليهم السلام) فرموده اند وجود ندارد. همچنين در رفتارها و عملكرد بزرگان اين فرقه، تناقضات رفتاري فراواني به چشم مي خورد. بنابراين تفاوت جدي بين اين فرقه با سنت امامان معصوم(عليهم السلام) وجود دارد. و اينگونه ادعاي تطابق تصوف و تشيع باطل است.