بررسي تطبيقي جايگاه موسيقي از منظر فيلسوفان مسلمان وپاسخ به يك سوال

موسيقي علم است يا هنر؟ علت گرايش به آن چيست ؟ آيا از منظر ديني حكمي در باب مطلق موسيقي داده شده است ؟ اقسام موسيقي كدام است و در عرفان چه جايگاهي دارد ؟ نظر فلاسفه مسلمان راجع به آن چيست ؟ آگاهي از ماهيت موسيقي و نظرات فلاسفه مسلمان در باره آن ،پاسخ به اين سوالات را ممكن مي گرداند و تطبيق آن با مضامين ديني و به ويژه قرآني حكم آن آن را روشن مي كند. روش تحقيق در اين مقاله توصيف آراء ، تحليل و مقايسه آنها و استنباط حكم كلي است. مقاله در صدد تبيين ديدگاههاي فلسفي و عرفاني موسيقي برآمده و به اين نتيجه رسيده است كه علم موسيقي از شاخه هاي حكمت نظري و از شاخه هاي علوم رياضي است كه به جهت زيبايي و رعايت تناسب ، مورد توجه هنرمندان واقع شده است. كساني كه افزون برتسلط علمي ، به مهارت عملي در اين زمينه نيز دست يافته اند. «فارابي»حكيم مسلمان علاوه بر نگارش آثاري چون «موسيقي كبير »، يكي نوازندگان چيره دست «عود » بود. رسايل اخوان الصفاء با توجه به عنايت اين گروه به علم اعدا د، توجهي ويژه به موسيقي نشان داده است. بوعلي سينا جوامع موسيقي را به رشته تحرير در آورده و به كار گيري آن را موجب تلطيف سر مي داند، و بيدل دهلوي اشعاري سر شار از زيبايي موسيقيايي سروده است . درقرآن حرمتي آشكار از موسيقي ديده نمي شود و در روايات ، تنها موسيقي مورد نكوهش قرار گرفته است كه اختصاص به لهو و لعب دارد و به نحوه كاربرد مربوط مي شود .