مقايسه تطبيقي نگاه غربي و ايراني به عوامل مؤثر در بحران و نابساماني خانواده

تمدن پيشرو و فائق اين دوران از تاريخ بشر كه در سده‌هاي اخير در كسب ثروت و علم و فناوري پيشتاز بوده، يعني تمدن غرب، تقريباً از اواخر دهه هفتاد ميلادي در ايجاد موازنه بين خانواده، ثروت و آزادي چندان موفق نبوده و كفّه ترازوي ثروت و آزادي را بسيار سنگين‌تر از كفّه خانواده گرفته و نهاد خانواده را در معرض گسست قرار داده است. جامعه ما نيز در حال پذيرش الگوهاي غربي است و كمابيش در همان مسيري قدم بر مي‌دارد كه خانواده غربي راهيِ آن شده است و متأسفانه جذابيت و كشش الگوي غربي بسيار زياد است و تمدن غرب با موتور پرقدرت و فراگير رسانه‌اي كه در اختيار دارد، ما و به ويژه نسل جوان را به سوي خود جذب كرده است. اما بايد دانست كه اين نوع پذيرش رفتار ديگران صحيح نيست. اگر ما به هر دليل در دو سده گذشته از جريان توسعه و فناوري عقب مانده‌ايم، حداقل، تاريخ اين فرصت را به ما داده است كه بتوانيم نتايج اتفاقاتي را كه در كشورهاي پيشرو افتاده، تجربه و تحليل كرده و راه خود را براساس تجربيات مثبت و منفي بدست آمده انتخاب كنيم. اما در عمل چنين نبوده است. به‌هرحال سرمايه‌داري غرب با فدا كردن همه‌چيز به خاطر پول و آزادي دادن نامحدود به سرمايه و سرمايه‌دار، نهاد خانواده را فداي مصالح خود نموده است. فمينيسم به‌رغم اينكه دستاوردهاي مثبتي به همراه آورده ولي به بهانه احقاق حقوق زنان، باعث قرباني شدن نقش‌ها و روابط خانوادگي شده است و فردگرايي افراطي نيز انسان مدرن را به فردي واقعاً تنها و بي‌پناه يا به اصطلاح آزاد تبديل نموده است كه اين سه عامل تهديدات زيادي را متوجه نهاد خانواده كرده و منجر به روند رو به رشد فروپاشي خانواده در غرب شده است.متأسفانه خانواده ايراني نيز نوع زندگي غرب را به طور ناقص تقليد كرده و در نتيجه امروز شاهد تضعيف و بعضاً از دست رفتن استحكام نهاد خانواده هستيم.