نقش خانواده در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي در نوجوانان

امروزه آسيب هاي اجتماعي به عنوان يك تهديد جدي سلامت كودكان و نوجوانان وجوانان را با خطر مواجه ساخته است. رشد شهرنشيني، پيدايش جامعه توده وار يا گسترده، برخورد و تضاد ميان هنجارها، از هم پاشيدگي روابط متقابل بين افراد، تأثير گروه همسال و... توجه به آسيب هاي اجتماعي را امري اجتناب ناپذير ساخته است. اگرچه آسيب هاي اجتماعي مي تواند بسيار گسترده باشد ليكن مي توان مسائلي از قبيل اعتياد، فرار از خانه، خشونت، انزواي اجتماعي، ناهنجاري هاي رفتاري، سرقت و كودك آزاري را از جمله نتايج آسيب هاي اجتماعي عصر حاضر تلقي كرد. نوجواني يكي از بحراني ترين دوران هاي زندگي فرد است. نوجوان از مرز كودكي گذشته و وارد مرحله نويني شده كه درزندگي او منحصر به فرد است زيرا درعبور از مرحله كودكي به مرحله نوجواني بايستي از صخره هاي لغزان نوجواني گذشت و تحولات گوناگون در اين مرحله نيز حاكي از حساسيت آن است. ورود به دوره نوجواني فرد را با مشكلات فراواني دست به گريبان مي سازد و درجامعه ما كه بيشترين جمعيت آن نوجوانان هستند مسلما نمي توان اين جمعيت فعال را ناديده گرفت. همچنين خانواده از نخستين نظام‌هاي نهادي، عمومي و جهاني است كه براي رفع نيازمندي‌هاي حياتي انسان و بقاي جامعه ضرورت تام دارد. خانواده در عين حال كه كوچك‌ترين واحد اجتماعي است، هسته اصلي جامعه و پايه و بناي هر اجتماع بزرگ بوده و از مهم‌ترين نهادهاي موجود در جامعه انساني است. پس لازم است كه والدين و مسئولين با مشكلات نوجوانان آشنا شوند تا بتوانند با آنها رفتاري درست داشته باشند. به همين دليل برآن شديم تا نقش خانواده را در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي نوجوانان مورد بررسي قرار دهيم .