آسيب شناسي اجتماعي خانواده( فرزندان)

دين اسلام به عنوان مكتبي انسان ساز پيرامون تشكيل خانواده و چگونگي تربيت صحيح فرزندان همواره نقش و جايگاه ويژه اي داشته است و در اين راستا به خوبي پاسخگوي خواسته ها و نيازهاي جسمي، روحي و عاطفي بشريت بوده است. موفقيت در تربيت فرزندان بدون آگاهي و شناخت عوامل آسيب زا و تهديدكننده آنها ميسر نخواهد بود. آنچه در اين ميان تأكيد بر آن از ضروريات مي باشد آن است كه تدوين يك برنامه جامع و موفق در تربيت فرزندان و به تبع آن داشتن نسلي سالم و موفق در عرصۀ ملي و بين المللي آن هم در شرايطي كه عوامل تهديد كنندۀ گوناگوني سرمايه هاي انساني بويژه نسل جوان را تهديد مي نمايد، نيازمند يك عزم جدي و هماهنگي بين خانواده ها و ديگر دستگاههاي ذيربط مي باشد. اين پژوهش بر آن است تا با استفاده از تئوري ها و نظريه هاي مربوط به آسيب شناسي اجتماعي و همچنين بهره مندي از دستورات و آموزه هاي مكتب اسلام گامي هر چند كوتاه در راستاي شناساندن عوامل اجتماعي آسيب رسان در امر تربيت فرزندان بردارد. روش مطالعه در اين تحقيق استفاده از روش مطالعۀ كتابخانه اي مي باشد و در اين نوشتار ضمن توجه به جايگاه و كاركرد خانواده به عنوان يك موضوع پايه اي كه تقريباً در تمامي جوامع عموميت داشته به نتايج مطالعات كارشناسان با زاويۀ ديد علمي و ديني در خصوص روش هاي برخورد والدين، معاشرت هاي خانوادگي، تبعيض ونابرابري در ميان فرزندان، تنبيه بدني،تأثير گروه همسالان،تربيت جنسي، آسيب هاي مربوط به اوقات فراغت اشاره شده است.