رابطه شيوه هاي فرزند پروري والدين با گرايش جوانان به اعتياد مواد مخدر

تاثير خانواده آنچنان بر رشد بارز است كه پژوهشگران با وجود اختلاف نظر در زمينه¬هاي مختلف ، در زمينه اهميت سبك¬هاي فرزند پروري و تاثير آن بر رشد نظر مشترك دارند. هسته مهمي از فرايندها و تعاملات ناشي از محيط خانواده، به باورها و ادراكات كودك از باورها و رفتارهاي والدين با آنهاست، برمي¬گردد . با بررسي نحوه ادراك فرزندان از سبك¬هاي فرزند پروري مي¬توان به شيوه¬هاي موثر در بروز رفتارهاي اعتيادگونه پي برد. والديني كه در محبت به فرزندان خود افراط مي كنند، تلاش مي¬كنند تا همه نيازهاي نوجوانانشان را بدون توجه به سن و انتظارات¬شان پاسخ دهند وبراي آنها محدوديتي قايل نمي¬شوند و هيچ تلاشي براي شكل دهي اعمال و رفتار آنها انجام نمي-دهند. برخي از آنها نرم خو و برخي بي تفاوت¬اند . و روش آنها پرهيز از مسئوليت با صدور اجازه براي انجام هر كاري به كودك و نوجوان مي¬باشد . اين كودكان در آينده¬اي نزديك به نوجواناني بي بندوبار ، لا ابالي، سهل انگار، خودخواه و بي هدف تبديل مي¬شوند كه احساس مسئوليت نمي¬كنند و قادر به زندگي اجتماعي نيستند و اغلب در زندگي با شكست مواجه مي شوند و در صورت مواجهه با سختي¬هاي بهنجار دوره نوجواني به صورت فردي ضعيف كه فاقد مهارت¬هاي لازم براي مقابله با مسائل خود مي¬باشد، عمل مي¬كنند . يكي از اين دغدغه¬ها اين پژوهش نيز بدنبال رابطه فرزند پروري با گرايش جوانان به اعتياد مي¬باشد كه با توجه به اهميت دوران نوجواني و همچنين تاثيرات نحوه تربيت والدين و چگونگي گرايش نوجوانان به مواد مخدر ، تحقيق حاضر به بررسي رابطه شيوه هاي فرزندپروري با گرايش جوانان به اعتياد پرداخته است.