بهينه سازي جاذب ديناميكي ارتعاش جهت كاهش ارتعاشات ساختمان

در اين پژوهش يك جاذب ارتعاش ميرا براي به حداقل رساندن ارتعاش ساختمان طراحي خواهد شد. سازه مذكور به صورت تير يك سر گيردار اويلر – برنولي فرض شده است و مدل يك درجه آزادي تير استخراج گرديده است. مقادير جرم، سختي و ميرايي تير در انتهاي تير تعيين گرديد. نيروهايي نظير باد به صورت مستقيم و نيروهايي نظير زلزله، ارتعاش را از طريق زمين به پايه سيستم اصلي سازه منتقل مي كنند. نوع تحريك در اين پژوهش هارمونيك فرض گرديده است. تعيين مقادير پارامترهاي سيستم اصلي با توجه به ساختار سازه و مقررات ملي ساختمان انجام شد. با توجه به اين كه زلزله داراي بي نهايت فركانس تحريك مختلف مي باشد، از معيار بهينه سازي H2 براي كاهش ارتعاش و استهلاك آن توسط جاذب در تمامي فركانس ها استفاده گرديد. براي بهينه سازي در اين پژوهش از روش بهينه سازي الگوريتم ژنتيك استفاده گرديده و در نهايت با مطالعه بازه انتخاب شده براي پارامترهاي طراحي و آزمون مقادير تصادفي در بازه هاي مذكور صحت نتايج اثبات شد.