بررسي نحوه تأثير شعاع و طول لوله بر روي پارامترهاي مرتبط با انرژي ساختمان در سيستم لوله هاي زيرزميني

ايده ي استفاده از زمين به عنوان يك سينك حرارتي در دوران باستان شناخته شده بود. در حدود 3000 سال قبل از ميلاد، معماران ايراني از برجهاي بادي و تونل هوا در زير زمين بعنوان خنك كننده غير فعال استفاده مي كردند. سيستم لوله هاي زيرزميني يكي از سريعترين برنامه هاي كاربردي رشد انرژي هاي تجديد پذير در جهان هستند، كه در10 سال گذشته، افزايش نصب سالانه آن ها در 30 كشور بيش از 10 درصد بوده است. در اين تحقيق براي يك ساختمان واقعي سيستم لوله هاي زمين گرمايي تعبيه شده است بطوريكه هواي ورودي به ساختمان پس از عبور از اين لوله ها باشد. سپس نحوه تغييرات پارامترهاي مرتبط با مصرف انرژي با تغيير شعاع و طول لوله مورد بررسي قرار گرفته است. با توجه به تنوع اقليمي در ايران در اين تحقيق دو اقليم سرد و گرم ، اقليم تبريز به عنوان اقليم سرد و اقليم يزد به عنوان اقليم گرم در نظر گرفته شده و تمام شبيه سازي ها براي هر دو اقليم صورت پذيرفته است. نتايج حاكي از آن است كه به ترتيب با افزايش طول و شعاع لوله هاي سيستم زير زميني ، پارامترهاي مرتبط با انرژي كاهش و افزايش ميابد. با توجه به لزوم بررسي روند تغييرات در هر دو اقليم با شرايط مختلف ، رابطه حاصل از نتايج تغيير طول لوله در هر نمودار استخراج و معرفي شده است به صورت دقيق تر براي اندازه مختلف براي محققيق قابل استفاده باشد.