بررسي تعامل ميان ورزش و محيط زيست در تحقق حق بر سلامت

امروزه حقوق بشر در سير تكامل تاريخي اش به حيطه هاي گوناگوني رسيده است.آگاهيها و احرازيات بشر در زمينه حقوق خويش در عصر حاضر را مي توان به كشفيات او در عرصه علوم تجربي مانندكرد دانش بشري در مورد حقوق بشر همانند دانش فيزيولوژي تكامل يافته است. به گونه اي كه امروزه مي توان از حق هاي بشري، نسلهاي حقوق بشر،حقوق بشر رويه اي، حقوق بشر ماهوي و....سخن گفت. حق برخورداري از بالاترين استانداردهاي سلامت يا حق بر سلامت يكي از حق‌هاي بشري است كه هم اكنون در اسناد حقوق بشري وهم در متون حقوق موضوعه بر اهميت آن تأكيد شده است. سلامت فردي، به عنوان يكي از مهمترين مولفه‌هاي كرامت هر انساني محسوب مي‌شود.. قلمرو سلامت از تنوع و ابعاد گوناگوني بر خوردار است. مراد از سلامت سلامت جسماني و رواني است. اين حق به لحاظ ماهيت،در ذيل نسل دوّم حقوق بشر مي باشد، اما به دليل وحدت مقوله حقوق بشر نمي تواند منفك از ساير نسلهاي حقوق بشري باشد. در زير چتر حق برسلامت، طيف وسيعي از حق­ها را مي توان ديد كه در مجموع حيات به واسطه هر كدام از اين حقوق برقرار مي شود براين اساس، برخورداري از آب آشاميدني سالم، غذاي مناسب و مفيد، محيط زيست پاك و... در شمار مصاديق اين حق مي باشند.حال كه اهميت حق بر سلامت بسيار روشن وهويداست بايد تاكيد كرد يكي از مولفه هاي تاثير گذار بر حق سلامت ورزش مي باشد لذا مي توان گفت اساسا ورزش چون نگاه سلامت محور دارد با محيط زيست رابطه مستقيم دارد،ورزش و محيط زيست هر دو نگاه سلامت محور دارند ودر تبلورحق برسلامت هر دو موثر هستند. به عبارتي ورزش در محيط زيست سالم مي تواندتامين كننده حق بر سلامت انسانها باشد ودر نقطه مقابل ورزش كردن در محيط زيست ناپاك نه تنها براي محيط زيست سودمند نيست بلكه در بسياري از مواقع براي سلامت افراد مضر مي شود.بنابراين ما وقتي مي توانيم از انجام تعهدات و تكاليف دولت ها دربرقراري حق سلامت گفتگو كنيم كه دولت ضمن تامين فضاي زيستي مناسب براي شهروندان امكان ورزش و ترغيب مردم به فعاليت هاي ورزشي را نيز فراهم بمايد تا در تحليل نهايي حق اين كرامت بنياد ،حق بر سلامت،به شكوفاترين وجه در جامعه خودنمايي كند.