اثر تمرين تركيبي(استقامتي- مقاومتي) بر تركيب بدن و پروتئين واكنشگرC- معلمان زن داراي اضافه وزن

مقدمه: اضافه وزن داشتن با بسياري از بيماري ها از جمله، بيماري هاي قلبي و عروقي، فشار خون و ديابت ارتباط دارد. هدف اين مطالعه بررسي تأثير تمرين تركيبي(استقامتي- مقاومتي)، بر تركيب بدن و hs-CRP معلمان زن داراي اضافه وزن است. روش شناسي تحقيق: تحقيق از نوع نيمه تجربي مي باشد. تعداد نمونه هاي آماري 30 نفر معلم زن بودند كه به صورت تصادفي به دو گروه 15 نفره تمرين و كنترل تقسيم شدند. معلمان، داراي اضافه وزن، با ميانگين سني 4 /5 ± 21/ 39 سال، ميانگين وزن 1 /5± 2/ 70 كيلوگرم، ميانگين قد 8/ 5± 5/ 159متر و شاخص توده بدني5/ 1 ± 6/ 27 كيلوگرم بر متر مربع مي باشند. ابتدا قد، وزن، شاخص توده بدن، نسبت دور كمر به لگن و پروتئين واكنشگر-C آزمودني ها اندازه گيري شد. سپس آزمودني هاي گروه تجربي، تحت تأثير شش هفته برنامه تمرين تركيبي(شامل دويدن با شدت 80- 50 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي و تمرين قدرتي با شدت60-35 درصد يك تكرار بيشينه(1RM)، هفته-اي سه جلسه و در هر جلسه 90- 80 دقيقه تمرين قرار گرفتند. گروه كنترل بدون مداخله اي پيگيري شدند. متغيرها بعد از شش هفته مجددا اندازه گيري شدند. تجزيه و تحليل آماري: براي بررسي طبيعي بودن داده ها از آزمون كلموگراف- اسميرنوف، و براي مقايسه ي درون گروهي داده ها از آزمونt همبسته و براي مقايسه ي بين گروهي از آزمون tمستقل استفاده شد. سطوح معني داري 05 /0≥ P در نظر گرفته شد. بحث و بررسي: بعد از شش هفته تمرين تركيبي( قدرتي استقامتي) در گروه تجربي شاخص توده بدن و درصد چربي بدن و hs-CRP كاهش معني داري يافت(05 /0≥ P). مقادير نسبت دور كمر به لگن نسبت به قبل از تمرين كاهش داشت اما از نظر آماري معنا دار نبود(05 /0≤ P). به نظر ميرسد كه اجراي شش هفته تمرين تركيبي مي تواند باعث بهبود تركيب بدن و كاهش غلظت hs-CRP سرم در زنان غير فعال داراي اضافه وزن شود.