رابطه بين كمال گرايي و اضطراب رقابتي در كشتي گيران جوان شهر تهران

هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطه بين كمال گرايي و اضطراب رقابت در كشتي گيران جوان شهر تهران است. در قلمروي روانشناسي ورزشي بحث در مورد چگونگي شكل گيري كمال گرايي و اضطراب رقابتي و اينكه به عنوان كمك كننده يا مانع كسب اهداف ورزشكاران مي شوند بحث هاي زيادي انجام شده و مي شود. در روانشناسي ورزشي، برخي پژوهشگران كمال گرايي را معيار قهرمانان و برخي كمال گرايي را به عنوان مشخصه ناهنجاري كه بيش از آن كه عملكرد ورزشكار را بهبود بخشد، كاهش مي دهد تعريف كرده اند. اضطراب مفهومي است چند بعدي و داراي سطوح مختلف و با وجود اين كه نوعي عامل انگيزشي محسوب مي شود ، وقتي از حد مي گذرد عامل فرو ريختگي سازمان رفتارها مي گردد. روش شناسي: جامعه آماري شامل كشتي گيران حرفه اي جوان شهر تهران بود. نمونة آماري بر اساس جدول كرجسي- مورگان تعداد 380 نفر كه به صورت خوشه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه كمال گرايي چند بعدي در ورزش دان و همكاران(2005) كه داراي چهار خرده مقياس بود و پرسشنامه اضطراب رقابت در ورزش (SCAT) مارتنز و همكاران (1990) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون T مستقل و آزمون همبستگي استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين كمال گرايي و اضطراب رقابت در ورزش همبستگي معنا داري وجود نداشت ( 05/0 p ). از ديگر يافته هاي اين پژوهش وجود رابطه معني دار بين خرده مقياس نگراني بيش از حد در مورد اشتباهات و اضطراب رقابتي در كشتي گيران بود (43/0r=). بحث و نتيجه گيري: از يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گيري كرد كه نگراني بيش از حد در مورد موفقيت يا عدم موفقيت مي تواند در افزايش اضطراب ورزشكار تأثير گذار باشد، از اين رو پيشنهاد مي شود كه والدين و مربيان ورزشكار را با راهكارهاي مقابله با اين تنش ها آشنا كنند. همچنين تجربه كسب عناوين قهرماني در سطوح ملي كمال گرايي را افزايش و اضطراب از رقابت را كاهش مي دهد.