تاثير تمرين مقاومتي بالاتنه، پايين تنه و تركيبي بر عوامل التهابي مردان چاق

با توجه به كمبود پژوهش ها در زمينه تاثير انواع تمرينات مقاومتي، و از آنجا كه با افزايش سبك زندگي بي تحرك و پيشرفت تكنولوژي، چاقي تبديل به يك اپيدمي شده و بيماري هاي مختلف و هزينه هاي درماني زيادي را بدنبال داشته است؛ هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثر سه نوع تمرين مقاومتي بالاتنه، پايين تنه و تركيبي بر سطوح استراحتي اينترلوكين6 و پروتئين واكنشي C سرم مردان چاق بود. 40 مرد چاق 28 تا 38 ساله با شاخص توده بدني 30 و بالاتر ولي كمتر از 35 به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي به چهار گروه تمرين مقاومتي بالاتنه، تمرين مقاومتي پايين تنه، تمرين مقاومتي تركيبي و كنترل تقسيم شدند. سه گروه تمريني در 8 هفته تمرين مقاومتي فزاينده شركت كردند. قبل (24 ساعت قبل از شروع تمرينات) بعد (48 ساعت بعد از پايان تمرينات) از تمرين، نمونه خوني از آزمودني ها گرفته شد. جهت بررسي و مقايسه تغييرات متغيرها، از آزمون تحليل واريانس آميخته بين – درون آزمودني ها استفاده شد. با تمرين مقاومتي، تاثير معني داري بر اينترلوكين 6 نداشت (P 0.05)، اما پروتئين واكنشي C را به طور معنادار كاهش داد (P 0.05). با اين حال، تفاوتي بين اجراي تمرين مقاومتي با عضلات بالاتنه، پايين تنه و تركيب هر دو وجود ندشت (P 0.05). احتمالا تمرينات مقاومتي فارغ از آنكه با عضلات بالاتنه، پايين تنه و يا تركيبي انجام شوند، باعث تاثير مطلوب بر عوامل التهابي مردان چاق مي شوند. به هر حال اين مورد همراه با اندازه گيري ديگر شاخص هاي التهابي بايد در پژوهش هاي آينده بيشتر مورد بررسي قرار گيرد.