نقش اندازه بيشينه بعد سنگدانه و ميزان ريز دانه مصرفي بر ويژگي هاي فيزيكي، مكانيكي و هيدروليكي بتن متخلخل

توانايي ويژه بتن متخلخل براي نفوذ آب، امكان كاربرد اين محصول را براي مديريت رواناب هاي شهري افزايش داده است. به همين دليل بتن متخلخل جايگزين مناسبي براي انواع سنگ فرش هاي غير قابل نفوذ مي باشد. از بتن متخلخل مي توان براي بسياري از برنامه هاي توسعه شهري مانند ساخت پاركينگ، پياده رو، فضاهاي سبز و ... استفاده كرد. با اين حال دو ويژگي سرعت نفوذ جريان و مقاومت مكانيكي بتن متخلخل مي تواند نوع و ميزان كاربرد آن را محدود نمايد. در تحقيق حاضر، اثرات اندازه بيشينه بعد سنگدانه ( شامل 5/ 12 و 5 /9 ميليمتر) و ميزان حجم ريز دانه ( شامل 5، 10 و 20 درصد) بر ويژگي هاي فيزيكي (تخلخل)، مكانيكي (مقاومت فشاري) و هيدروليكي (ضريب نفوذ پذيري) بتن متخلخل مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه با افزايش قطر متوسط سنگدانه ها (كه در اثر افزايش بيشينه بعد سنگدانه يا كاهش حجم ريزدانه اتفاق مي افتد)، تخلخل و ضريب نفوذ پذيري افزايش ولي مقاومت فشاري كاهش مي يابد. افزايش ضريب نفوذ پذيري در مقابل افزايش تخلخل به صورت يك رابطه نمايي مي باشد. به طور مثال، با افزايش 5 درصدي تخلخل از 15 به 20 و 25 به 30 درصد، ضريب نفوذ پذيري به ترتيب به ميزان 2 و 3 برابر افزايش يافت. همچنين مشاهده شد كه منحني دانه بندي بهينه در اين پژوهش داراي قطر متوسط سنگدانه برابر 2 /9 ميليمتر است. ضريب نفوذ پذيري در حالت بهينه برابر 230 ميليمتر بر ثانيه و مقاومت فشاري برابر 75 /21 مگاپاسكال است.