ارتباط نحوه گذراندن اوقات فراغت با خود نظم بخشي و جهت گيري هدف در جودوكاران و جوجيتسوكاران حرفه اي

موفقيت ورزشكاران حرفه اي، نه تنها به استعداد فردي (جسماني و مهارتي) و برخورداري از امكانات محيطي بلكه به جنبه هاي ديگري از جمله سبك زندگي صحيح و هدفمند بستگي دارد (1). يكي از جنبه هاي مهم سبك زندگي افراد، نوع نگرش آنها به اوقات فراغت است كه تاثير آن در زندگي ورزشكاران حرفه‌اي را نمي‌توان ناديده گرفت (2). فعاليت هاي فراغتي تاثيري اساسي بر رشد شخصي و اجتماعي افراد و بهبود كيفيت زندگي آنها دارد (3). از طرفي، خود نظم بخشي و جهت گيري هدف فرايندهايي اصلي و اساسي در عملكرد شناختي ورزشكاران نخبه به شمار مي روند (4،5). با يافتن رابطه ي اوقات فراغت و خود نظم بخشي و جهت-گيري هدف، مي توان با نگرشي صحيح به اوقات فراغت، برنامه ريزي و كسب مهارت هاي لازم، اوقات فراغت مناسبي را براي ورزشكاران برنامه ريزي كرد كه اين امر مي تواند به بهبود عملكرد آنها بيانجامد. هدف تحقيق حاضر، بررسي ارتباط نحوه گذراندن اوقات فراغت با خود نظم بخشي و جهت گيري هدف در جودوكاران و جوجيتسوكاران حرفه اي بود. اين تحقيق از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها پيمايشي مي‌باشد. براي اندازه‌گيري متغيرها از پرسشنامه هاي استاندارد اوقات فراغت (مارتين هاگرس، 2003)، خود نظم بخشي (رايان و كونل، 1998) و جهت گيري هدف (دودا و نيكولز، 1992) استفاده شد (6). جامعه آماري اين تحقيق شامل ورزشكاران حرفه اي رشته هاي جودو و جوجيتسو و نمونه آماري شامل50 نفر از ورزشكاران حرفه اي كشور (اعضاي تيم جودو نيروهاي مسلح سال 1394 و تيم ملي جوجيتسو JJIF سال 2015) با روش نمونه‌گيري هدفمند در دسترس بود. از مجموع 50 پرسشنامه ي توزيع شده، همه ي آن ها توسط ورزشكاران تكميل و عودت داده شد و داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي آزمون t تك نمونه اي و همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد بين نحوه گذراندن اوقات فراغت با خود نظم بخشي و جهت گيري هدف در جودوكاران و جوجيتسوكاران حرفه اي رابطه ي معناداري وجود دارد. همچنين ضريب همبستگي، نشانگر رابطه اي مثبت و بسيار بالا (911/0=α) بين نحوه گذراندن اوقات فراغت و خود نظم بخشي؛ بين نحوه گذراندن اوقات فراغت و جهت گيري هدف (893/0= α)؛ و بين خود نظم بخشي و جهت گيري هدف (876/0=α) در ورزشكاران حرفه اي اين رشته ها مي‌باشد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد بعلت ارتباط معناداري كه سه پارامتر مورد مطالعه با هم داشته اند، مي توان زمينه اي را براي آموزش به ورزشكاران حرفه-اي آماده ساخت تا ابعاد مختلف اوقات فراغت را به خوبي بشناسند و از آن براي كارآمدتر ساختن ورزش حرفه اي خود استفاده كنند.