تفاوت اثر 8 هفته تمرين در آب، تمرين در خشكي و تمرين تركيبي آب و خشكي به روش بوردنكو بر توانايي راه رفتن زنان مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (MS)

بيماري مالتيپل اسكلروزيس نوعي بيماري خود ايمني است كه تمام ابعاد زندگي فرد را تحت تاثير قرار مي دهد و موجب بروز طيف وسيعي از مشكلات جسمي، شناختي و رواني مي شود. هدف از اين پژوهش تفاوت اثر 8 هفته تمرين در آب، خشكي و تركيبي آب و خشكي به روش بوردنكو بر توانايي راه رفتن (آزمون مسافت طي شده در شش دقيقه 6MWT )بوده است. بدين منظورتعدادي از بيماران انجمن ام اس به طور هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در 3 گروه تمريني قرار گرفتند. براي هر 3 گروه منتخبي از تمرينات بوردنكو به مدت 8 هفته و 3روز در هفته در نظر گرفته شد. در نهايت 31 بيمار خانم با EDSS 4.5 (درجه ناتواني) و با ميانگين سني 1.23+_38.42 سال، قد 1.11+_161.16 سانتي متر و وزن 1.40+_68.55 كيلوگرم به پس آزمون راه پيدا كردند. نتايج آزمون تي زوجي پيشرفت معني داري در توانايي راه رفتن افراد پس از انجام تمرينات آبي (013/ 0 = α 1/63-t= )، خشكي (000 /0 = α 5/31-t= ) و آب-خشكي (000 /0 = α 4/00-t= ) نسبت به پيش آزمون نشان داد. نتايج آزمون كوواريانس بيان داشت تمرينات آبي، خشكي و تركيبي آب وخشكي به روش بوردنكو بر متغير توانايي راه رفتن اثر متفاوتي داشته است (797 /0 =power=0/001 P و 098 /9 =F30,2). بر اساس آزمون تعقيبي LSD، ميانگين مسافت طي شده در شش دقيقه در گروه تمرينات خشكي و آب-خشكي به صورت معني داري بيشتر از گروه تمرينات آبي بوده است ( p 0.05) ولي اختلاف معني داري در مسافت طي شده بين گروه تمرينات خشكي با تمرينات آب-خشكي وجود ندارد ( p 0.05). با توجه به نتايج پژوهش حاضر و در نظر گرفتن شرايط اين بيماران، به دليل احساس گرماي بيشتر در محيط خشكي، علاقه زيادتر اين افراد به محيط آبي و استفاده از مزيت هاي هر دو محيط تمريني، تمريني تركيبي آب و خشكي براي بهبود عملكرد بيماران MS پيشنهاد مي شود. يافته هاي اين پژوهش مي تواند به عنوان نوعي مكمل غير دارويي مناسب توسط مراكز پزشكي- درماني، فيزيوتراپي و توانبخشي مورد استفاده قرار گيرد.