شماره ركورد كنفرانس :
4355
عنوان مقاله :
اثر تعداد جلسات متفاوت تمرين مقاومتي با بار حجمي برابر بر هايپرتروفي، حداكثر قدرت و استقامت عضلاني در زنان تمرينكرده
پديدآورندگان :
صفري صدقي سحر saharsafarisedghi@gmail.com كارشناس ارشد فيزيولوژي ورزشي كاربردي، دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، دانشگاه گيلان , ميرزايي بهمن saharsafarisedghi@gmail.com استاد گروه فيزيولوژي ورزشي، دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، دانشگاه گيلان , سمامي نادر saharsafarisedghi@gmail.com استاديار گروه آسيب شناسي ورزشي و حركات اصلاحي، دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، دانشگاه گيلان
كليدواژه :
توده عضلاني , تمرينات قدرتي , تمريت با وزنه , تعداد جلسات تمريني , سطح مقطع عضلاني.
عنوان كنفرانس :
اولين كنفرانس ملي علوم ورزش و يافته هاي كاربردي
چكيده فارسي :
يكي از متغيرهاي بسيار مهم در تمرينات مقاومتي فركانس تمريني يا تعداد جلسات تمرين در هفته است. اثر اين متغير بر ويژگيهاي تمرينپذير همچون هايپرتروفي، قدرت بيشينه و استقامت عضلاني در مطالعات زيادي مورد بررسي قرار گرفته است اما پژوهشهاي اندكي زنان تمرين كرده را مورد بررسي قرار دادند. با توجه به پيشينه مطالعات صورت گرفته هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر تعداد جلسات تمرين مقاومتي با حجم برابر بر هايپرتروفي، حداكثر قدرت و استقامت عضلاني در زنان تمرينكرده است. 21 زن كه حداقل 6 ماه سابقۀ تمرين مقاومتي به صورت تفريحي داشتند، داوطلبانه به عنوان آزمودنيها در اين مطالعه شركت داشتند. آزمودنيها بر اساس سابقۀ ماههاي تمريني و قدرت پايه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در يكي از سه گروه تجربي تقسيم شدند: يك جلسه تمرين پايين تنه در هفته (سن: 35 /8±14/ 27 سال، شاخص توده بدني: 75 /1±39 /22 كيلوگرم بر متر مربع) دو جلسه تمرين پايين تنه در هفته(سن: 21 /5±14/ 26 سال، شاخص توده بدني: 27 /4 ±90/ 23 كيلوگرم بر متر مربع) و سه جلسه تمرين پايين تنه در هفته (سن: 08 /4±00 /28 سال، شاخص توده بدني: 88 /2±06 /23 كيلوگرم بر متر مربع) قرار گرفتند. بار حجمي در طول 10 هفته تمرين براي تمامي گروه هاي تحقيق يكسان در نظرگرفته شد. ميزان هايپرتروفي با اندازه گيري سطح مقطع عضلاني به وسيله MRI مشخص شد. به منظور اندازه گيري قدرت اندام تحتاني از آزمون يك تكرار بيشينه در حركت پرس پا و براي اندازي گيري استقامت نسبي عضلاني از آزمون 60% يك تكرار بيشينه در حركت پرس پا استفاده شد. اندازهگيريها قبل از آغاز پروتكل تمريني و همچنين بعد از 10 هفته تمرين، انجام گرفت. سطح معنيداري در اين تحقيق 05 /0 p در نظر گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه هايپرتروفي در گروه دوم و سوم تغيير معني داري داشته است و همچنين حداكثر قدرت در هر سه گروه تمريني تغيير معنيداري دارد (05 /0 P) اما تغيير معنيداري در استقامت عضلات پايين تنه، طي ده هفته تمرين مقاومتي بوجود نيامده است. با وجود اين، اختلاف معنيداري بين گروهها مشاهده نشد (هايپرتروفي 34/ 0=P، حداكثر قدرت 49/ 0=P، استقامت عضلاني 27/ 0=P). با توجه به نتايج بهدست آمده از پژوهش حاضر ميتوان نتيجه گرفت كه تعداد جلسات تمريني بيشتر تاثير بيشتري بر افزايش هايپرتروفي و قدرت زنان تمرين كرده ندارد.