بررسي مقايسه ي سلامت روان،عزت نفس و كاركرد اجتماعي بين سالمندان ورزشكار و غير ورزشكار مشهد در سال 1395

مقدمه :با توجه به روند رو به رشد جمعيت سالمندان در جوامع مختلف دنيا، اهميت ارتقاء سلامت جسم و روان يكي از اركان مهم هر دولتي به شمار مي آيد. از آنجايي كه ورزش نكردن عاملي براي كاهش عملكرد و آسيب به سلامت جسم و روان مي باشد، هدف اين پژوهش مقايسه ي ميزان سلامت روان،عزت نفس و كاكرد اجتماعي در دو گروه سالمندان ورزشكار و غيرورزشكار است. روش كار:اين مطالعه، علي- مقايسه اي بر روي 100 نفر از سالمندان60تا 75سال شهر مشهد كه به شيوة نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. ( 59ورزشكار و 41غيرورزشكار) انتخاب شدند و پرسشنامه هاي سلامت عمومي و مقياس عزت نفس روزنبرگ را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري يومن ويتني، آلفاي كرونباخ، tمستقل، ضريب همبستگي اسپيرمن و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته ها :نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بين عزت نفس و سلامت روان در سالمندان ورزشكار و غيرورزشكار تفاوت معني داري وجود دارد ( .(P 0/01همچنين،در گروه غيرورزشكار بين سلامت روان و خرده مقياس ها با عزت نفس رابطه معنا داري وجود نداشت.تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه در گروه ورزشكار، اختلال در كاركرد اجتماعي پيش بيني كنندۀ مناسبي براي عزت نفس مي باشد. نتيجه گيري:نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه سالمندان ورزشكار نسبت به همسالان خود از ميزان عزت نفس بيشتر،كاركرد اجتماعي بهتر،افسردگي و اضطراب كمتر برخوردارند، و ورزش كردن به عنوان عاملي براي عملكرد جسمي بهتر، افزايش طول عمر و نيز ارتقاء سلامت روان شناخته مي شود.