بررسي اثر فلاونوييد گياهي وگونين بر پاسخ رده سلولي سرطان سينه MDA-MB-231 به پرتودرماني

پرتودرماني يكي از راه هاي مرسوم در درمان سرطان است. استفاده از حساس كننده هاي پرتوي مي تواند مقاومت ذاتي سلول هاي سرطاني به پرتو را كاهش دهد. وگونين يك مونوفلاونوييد از گياه Scutellaria baicalensis است كه اثر مهاري آن بر رشد سلولي و ايجاد آپوپتوز در تومورهاي مختلف گزارش شده است. در اين مطالعه اثر وگونين بر حساست پرتوي رده ي سلولي سرطان سينه MDA-MB-231 بررسي گرديد. در آزمايش MTT تأثير تيمار 24، 48 و 72 ساعت غلظت هاي 0، 1، 2، 5، 10، 50 و 100 ميكرومولار وگونين بر زنده بودن سلول ها سنجيده شد. در آزمون كلوني زايي، تأثير تيمار سه روزه غلظت هاي مذكور مورد بررسي قرار گرفت. سپس سلول ها در دو گروه كنترل و تيمار شده (20 ميكرومولار به مدت 72 ساعت)، در معرض دوزهاي 0، 2، 4، 6 و 8 گري پرتو X قرار گرفتند و آزمون كلوني زايي بر روي آنها انجام شد و منحني بقا رسم گرديد. مطابق آزمون MTT، IC50 براي تيمار سه روزه سلول¬هاي MDA-MB-231 با وگونين معادل 100 ميكرومولار بدست آمد. در آزمون كلوني زايي، وگونين به صورتي وابسته به دوز مرگ توليد مثلي سلول ها را افزايش داد به گونه اي كه تيمار سه روزه سلول ها با غلظت 20 ميكرومولار، راندمان كشت را به نصف كاهش داد. با اين وجود، در سلول هاي تيمار شده با وگونين و پرتو، نسبت به سلول هاي پرتوديده تفاوت معني داري در بقاي سلول ها مشاهده نشد. بررسي هاي انجام شده نشان داد با وجود تأثير وگونين و پرتو بر كلوني زايي سلول هاي MDA-MB-231، استفاده توأم از هر دو تيمار تأثير مضاعفي بر كلوني زايي و بقاي اين سلول ها ايجاد نمي نمايد.