تجزيه و تحليل چالش هاي مقابله با توسعه گياهان دارويي استان زنجان

تقاضا براي محصولات گياهي دارويي در حال افزايش است و زيستگاه هاي طبيعي به دليل بارش هاي نامناسب و ناكافي در مناطق مورد نظر و همچنين بهره برداري بي رويه از طبيعت نمي تواند پاسخگوي اين نياز باشد. اين محصولات در صنايع دارويي و صنايع ديگر مانند مواد غذايي، لوازم آرايشي و صنايع رنگ، و همچنين در صنايع نساجي و فرش استفاده مي شود. در استان زنجان از ميان 1100 گونه گياهي جمع‌ جمع آوري ‌شده، تعداد 210 گونه دارويي مي باشد كه از ده تيره مهم گياهي هستند. بيشترين تعداد گونه‌هاي دارويي متعلق به تيره كاسني با ٢٧ گونه و پس از آن تيره نعناع با ٢٢ گونه و تيره گل‌سرخ با ١٥ گونه در رده‌هاي بعدي قرار دارند. علاوه بر منابع طبيعي، يكي ديگر از منابع تامين تأمين گياهان دارويي استان، كشت مي باشد كه بر اساس آخرين آمارنامه رسمي (سال 1394)، 8/14 هكتارگل محمدي، 46 هكتار زعفران و 8 هكتار ساير گياهان دارويي كشت گرديده است كه در مقايسه با ساير استانها متأسفانه وضعيت خوبي نداشته است. در اين مقاله سعي گرديده علاوه بر بررسي وضعيت موجود كشت، روند توسعه كشت گياهان دارويي از چهار سال گذشته نيز مورد تحليل قرار گيرد. مهمترين راه حل ها عبارتند از: تشكيل كارگروهي متشكل از دستگاه هاي زيربط، برگزاري دوره هاي آموزشي علمي و عملي توسط افراد متخصص، ارائه تسهيلات كم بهره به بهره برداران با تنفس يك ساله، تهيه برنامه مدون توسعه كشت و فرآوري، تغيير در قوانين بيمه محصولات كشاورزي، انجام تحقيقات بر روي كشت و سازگاري گياهان دارويي، پيروي از استانداردهاي توليد زراعي و جمع آوري بهينه گياهان دارويي و هماهنگي بين بازار مصرف و توليدكنندگان.