بررسي تاثير كاربرد موضعي عسل و عصاره آبي گياه بومادران در قالب يك داروي تركيبي در درمان زخم هاي سوختي تجربي: مطالعات باليني و ميكروبيولوژيك

هدف پژوهش حاضر ارزيابي باليني و ميكروبيولوژيكي تاثير موضعي عسل و عصاره آبي بومادران در التيام زخم هاي سوختگي در خرگوش بعنوان مدل حيواني است. زخم هاي سوختگي در سطح پشتي هر حيوان ايجاد و به چهار دسته تقسيم شدند كه شامل : الف- در اين گروه زخم ها با استعمال موضعي روزانه ۵ ميلي ليتر عسل طبيعي به مدت ۲۱ روز مورد درمان قرار گرفتند. ب- در اين گروه زخم ها با استعمال موضعي روزانه ۵ ميلي ليتر عصاره آبي بومادران به همان مدت مورد درمان قرار گرفتند. ج- در اين گروه زخم ها با استعمال موضعي روزانه ۵ ميلي ليتر از تركيب عسل و عصاره آبي بومادران (۵۰٪ - ۵۰٪) به همان مدت تحت درمان بودند. شاهد- در اين گروه زخم ها با استعمال موضعي روزانه فقط سرم فيزيولوژيك به همان مدت تحت درمان بودند. ارزيابي هاي باليني و ميكروبيولوژيكي زخم هاي سوختگي در تمامي گروه ها در روزهاي نخست، هفتم، چهاردهم و بيست و يكم به انجام رسيد. براساس نتايج اين مطالعه، اختلاف معني داري بين گروه هاي درمان ( الف ، ب و ج) و گروه شاهد از منظر ميزان انقباض دهانه زخم وجود داشت (05/. p). همچنين ميزان شمارش كامل باكتريايي در گروه هاي درمان كمتر از اين ميزان در گروه شاهد بود (05/. p). ولي ميزان متغيرهاي گفته شده در گروههاي درمان ( الف ، ب و ج) اختلاف معني داري را نشان نميدادند و بعبارت ديگر استعمال عسل - بومادران داراي تاثيرات مفيدي نسبت به استفاده از عسل و عصاره بومادران به تنهايي بر روي التيام زخم هاي سوختگي نداشته است.