مروري بر بسترهاي كشت مورد استفاده در توليد برخي از مهمترين قارچ‌هاي دارويي

محيط رشد هر محصولي در شرايط آزمايشگاهي و سنتتيك (كشت هاي مصنوعي) بايستي تا حد ممكن شبيه به محيط طبيعي آن باشد كه براي باردهي موفقيت آميز آن لازم است. يكي از مهمترين مراحل (اصول اوليه در صنعت توليد قارچ هاي دارويي) بومي سازي توليد قارچ هاي دارويي مختلف، بهينه ‌سازي بستر كشت (فرمولاسيون مناسب بستر كشت) با استفاده از ضايعات ارزان قيمت ليگنوسلولزي مي باشد. بستر كشت و نحوه فرآوري آن نقش عمده اي در موفقيت توليد اندام بارده بالغ (بازيديوكارپ) و نيز ارزش دارويي آن خواهد داشت. با توجه به اهميت بستر كشت و فرمولاسيون مناسب بستر كشت، ضروري مي باشد كه در مقياس وسيعي از محصولات مختلف فرعي كشاورزي، ضايعات صنعتي و همچنين غني سازي بسترهاي تركيبي و غير تركيبي با مكمل‌هاي شيميايي جهت توليد قارچ هاي دارويي مختلف استفاده گردد تا بدين وسيله بهترين بستر كشت از لحاظ عملكرد و ارزش دارويي براي هر قارچ دارويي به طور جداگانه مشخص گردد. در اين پژوهش به بررسي تحقيقات انجام گرفته بر روي بسترهاي كشت تركيبي و غير تركيبي و نيز بسترهاي غني شده با تركيبات شيميايي مختلف بر برخي از صفات كمي و كيفي تعدادي از مهمترين قارچ هاي دارويي همانند گونه هاي دارويي جنس پلوروتوس، گانودرما لوسيديوم، تراميتس ورسيكالر (دم بوقلموني)، قارچ هريسيوم اريناسئوس (يال شير)، آريكولاريا پلي تريكا (گوش چوب)، گريفولا فراندوزا (مرغ چوب، مي تاكه)، فلامولينا ولوتيپس (انوكي) مورد بررسي قرار مي گيرد.