اثر تنش خشكي و سايكوسل بر رنگيزه هاي فتوسنتزي و متابوليت هاي سازگاري كدوي طبي (Cucurbita pepo L. var. Styriaca)

يكي از مهمترين نتايج تنش خشكي تاثير در عملكرد و كميت ماده موثرۀ گياهان دارويي مي باشد سايكوسل به عنوان تنظيم كننده رشد در القاء مقاومت به خشكي عمل مي نمايند، در اين مطالعه، نقش سايكوسل بر روي توانايي حفظ كلروفيل، محتوي نسبي آب و بررسي تجمع متابوليت هاي سازگاري و همچنين عملكرد روغن و مادۀ موثرۀ گياه كدوي طبي بررسي شد. تيمارهاي سايكوسل شامل محلول پاشي برگي در4 سطح (صفر (محلولپاشي با آب مقطر)، 250، 500 و1000 ميلي گرم در ليتر) و تنش خشكي نيز در 4 سطح (شاهد ،(تنش ملايم)، (تنش متوسط) و (تنش شديد) به ترتيب تنظيم شده در پتانسيل مكش هاي 0.1- ، 0.5- ، 1.0- ، 1.5- مگا پاسكال) بودند، نتايج نشان داد كه تنش خشكي موجب كاهش صفات عملكردي گرديد و در مقابل مقدار بتاسيتوسترول را در واحد وزن را بالا برد . در حالي كه تيمار سايكوسل موجب القاي مقاوت به تنش خشكي افزايش صفات عملكردي و روغن و بتاسيتوسترول گرديد، و افزايش مقاومت گياهان به خشكي و نقش سايكوسل را در القاي اين مقاومت نشان مي دهد. انتخاب غلظت مناسب سايكوسل در القاء مقاومت به كمبود رطوبت و تنش خشكي به عنوان يك محدوديت مي تواند تاثير به سزايي در افزايش متوازن عملكرد ماده موثره وساير صفات عملكردي بوته داشته باشد، به گونه اي كه گياهان تيمار شده با محلولهاي سايكوسل با غلظت 1و تنش خشكي در مكش 0.5- بيشترين تاثير را در افزايش متوازن بتاسيتوسترول را داشتند.