اثر ساليسيليك اسيد بر كاهش تنش اكسيداتيو ناشي از سميت روي در برگ هاي گياهان ريحان

امروزه، به منظور كاهش اثرهاي منفي ناشي از تنش هاي مختلف، كاربرد تركيبات فنلي و تنظيم كننده هاي رشد مانند ساليسيليك اسيد (SA) مطرح شده است. در اين پژوهش، اثرهاي برهم كنش روي و SAدرگياهان ريحان بررسي گرديد. گياهان 21 روزه به مدت ده روز در معرض غلظت هاي مختلفي از سولفات روي ( 0، 250 و 500 ميكرومولار) و SA (0 و100 ميكرومولار ) قرار گرفتند. تيمار با روي موجب كاهش وزن خشك ريشه ها و اندام هاي هوايي و نيز كاهش مقدار كلروفيل در برگ ها شد. در حاليكهSA سبب تعديل اين اثرات گرديد. در گياهان تيمار شده با روي، سطح فعاليت ليپوكسي ژناز ، مقادير مالون دي آلدئيد و H2O2 افزايش يافت. بعلاوه، تغييرات در فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان كاتالاز، گاياكول پراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز در برگ ها نشان داد كه روي موجب تنش اكسيداتيو در گياهان ريحان گرديد. افزودن SA به همراه يون هاي روي موجب افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان، كاهش مقدارH2O2 و سطح پراكسيداسيون ليپيدها گرديد. همچنين SA موجب كاهش انتقال روي از ريشه به اندام هاي هوايي درگياهان تحت تنش روي گرديد. بنابراين، SA با توقيف روي در ريشه ها و افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان تا حد زيادي موجب كاهش آسيب اكسيداتيو ناشي از روي در گياه ريحان شده است.