درآمدي بر حفاظت و نگهداري از باغ هاي ايراني

باغ از منظر ايرانيان به مثابه برهم كنش ميان انسان و طبيعت داراي ديرينه‌اي بس كهن است، مكاني كه برپاكنندگان آن ضمن تلطيف بخشي از اقليم به تلطيف روح بشر نيز پرداخته‌اند. باغ‌هاي ايراني گاه به دلايل مختلف سياسي، حكومتي و ... مورد توجه خاص قرار گرفته و دوران شكوه خود را طي كرده‌اند و گاه به علت بي‌توجهي، تغييري نامناسب و عدم رسيدگي، تمام يا قسمتي از آنها رو به ويراني گذاشته يا به حد تخريب رسيده‌اند. در اين مقاله سعي بر اين است تا با ارتقاي مباني نظري حفاظت از باغ‌ها و ابنيه تاريخي آن، به قواعدي جهت اقدامات مرمتي در حوزه باغ ايراني دست يابيم. در اين راستا، باغ‌ها در چهار حوزه‌ي بستر، فضاهاي كالبدي، نقش كاركردي باغ و اجزا و عناصر آن بررسي مي‌شود. بخش اول اين مقاله به شناخت كلي از باغ ايراني، اندام‌ها و اجزا و عناصر آن اختصاص يافته؛ در بخش دوم قوانين و آئين نامه‌هاي مرمتي در حوزه باغ‌ها بررسي شده و به آسيب‌هاي وارده و خطرات محتمل در باغ‌هاي ايراني پرداخته مي‌شود و در بخش پاياني با تحليل كليه بخش‌ها، پيشنهادها و راهكارهايي در راستاي مرمت باغ‌هاي ايراني و رفع آسيب‌ها و خطرات مذكور در اين باغ‌ها ارائه شده است.