ارزيابي ابعاد موثر در طراحي شبكه پياده راهها (با تاكيد بر مناسب سازي براي معلولين)

يكي از عوامل موثر و با اهميت در طراحي و برنامه ريزي براي هر فضايي شناخت نيازهاي اقشار متفاوت استفاده كننده از آن است. مسلما در طراحي پياده راهها به عنوان يك فضاي با اهميت شهري ، توجه به نيازهاي عابران پياده مختلف نيز كه عامل اصلي تعيين كننده كيفيت اين فضاي شهري هستند، اهميت بسزايي دارد. فضاهاي شهري كه خود را با نيازهاي عابران وفق داده اند فضاهاي مناسب تري براي حضور تمامي افراد مي باشند. از آن جهت كه در شرايط فعلي بسياري از فضاهاي عمومي و پياده راهها فاقد كيفيت لازم براي اقشار مختلف خصوصا معلولين هستند در اين مقاله سعي بر آن شده است تا ضمن شناختي كلي از اين نيازهاي متفاوت اقشار جهت طراحي، به مهمترين مواردي كه ميتواند در اين امر موثر باشد خصوصا با تاكيد بر نيازهاي معلولين پرداخته شود. به نظر ميرسد رعايت مواردي چون دسترسي پذيري مناسب براي اقشار مختلف، كفسازي و مبلمان مناسب مسير و ايجاد امكاناتي چون خطوط ويژه معلولين و نابينايان، نورپردازي مناسب در شب، ايجاد راهنماهاي مناسب در مسير و كاهش سرعت با نوع سنگفرش و... ميتواند در بهبود كيفيت شبكه هاي عابر پياده براي اقشار مختلف خصوصا معلولين موثر باشد. اين تحقيق به صورت كيفي و با روش توصيفي و تحليلي و با استفاده از مطالعات اسنادي سعي در بررسي و اثبات فرايض فوق نموده است. در نهايت با ارزيابي ديدگاه انديشمندان اين حوزه و تحليل نمونه هاي موفق اجرايي و استخراج مولفه هاي مشترك اين دو، درستي فرضيه هاي اوليه به اثبات رسيد.