آناليز روند شكل گيري هويت (از معنا تا اجرا) در دوره معاصر ( نمونه موردي: ساختمان بلديه)

تنها پديده اي كه دغدغه هويت دارد، انسان است. انسان و نيازهاي او طبق نظر محققان عامل اصلي در طراحي فضا و روابط ميان آن است كه چنانچه به درستي صورت گيرد، در خلق محيط هاي بهتر راهگشا است. مكان ها بايد هويت قابل ادارك داشته باشند، اساس ادراك معنابخشي است. در شهر سازي جديد انگاره ها و الگوهايش به گونه اي، ما تقدم شكل گرفته است، الگوهايي كه برآنند تا باجبار خود را به واقعيت تحميل كند. با پيشرفت علم و تكنولوژي و نفوذ آن در شكل گيري فضاها و ساختمانها شاهد صنعتي شدن و شكل گيري معماري بي روح ويكنواخت ودر نتيجه بي هويتي در افرادمي گردد، در شهرها ساختمان ها به عنوان نشانه است. نشانه ها يكي از عناصر نشان دهنده هويت است. در اين راستا ساختمان بلديه به عنوان نشانه و يكي از مراكز عمومي با تعدد مراجعه كننده در گروههاي مختلف، نقش بسزايي در ايجاد هويت دارد. روش تحقيق در اين پژوهش تركيبي بوده كه شامل روش توصيفي و تحليلي مي باشد و در جمع آوري داده هاي كيفي از مطالعات كتابخانه اي، مشاهده، برداشت ميداني، مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده و داده هاي كمي ازطريق شبيه سازي به وسيله ي نرم افزارmap depth Ucl به دست آمده است و در نهايت براي تحليل داده ها و نتيجه گيري از روش استدلال منطقي استفاده شده اس. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه هويت، مفهومي معنايي دارد و ساختمان ها به عنوان نشانه به عنوان مصداق هايي در جهت درك چنين مفهومي به كار گرفته شده است. اهويت يا حس مكان ميان مردم و مكان ها ارتباط برقرار مي كند و وحدت بوجود مي آورد پس آنچه از دل معنا و مفهوم دنبال شود در ذهن مردم ريشه كرده و ايجاد حس تعلق كرده و به دنبال آن داراي هويت است.