آشنايي با معماري تكاملي در معماري ديجيتال با الگوبرداري از فرآيند تكامل طبيعت

دنياي طراحي بر مبناي محاسبات و طراحي ديجيتال به طور كامل با دنياي طراحي دستي متفاوت است. طرحها،كانسپت ها و فرآيندهايي كه براي طراح انساني غير قابل درك، غير قابل پيش بيني و در ظاهر غير ممكن به نظر مي رسند، در دنياي طراحي ديجيتال مي توانند به وسيله ساز وكارهاي جديد طراحي، امكان اجرا و توسعه يابند. يكي از اين نمونه طراحي هاي ديجيتالي كه از طبيعت نيز در روند طراحي آن استفاده مي شود معماري تكاملي است كه براي دستيابي به ويژگي هايي چون سازگاري با محيط و بهينه شدن در معماري ،كامپيوتر را ابزار خود قرار مي دهد و از فرآيند تكامل موجودات در طبيعت بهره مي گيرد. براي دست يافتن به نتيجه مطلوب مانند طبيعت نمي توان نمونه ها را در مقياس اصلي ساخت و از ارزيابي نمونه ساخته شده, به تكامل طرح رسيد. به كار بردن چنين روشي مستلزم صرف هزينه و وقت است كه منطقي نيست. از اين رو نزديك به چند دهه است كه مدل سازي كامپيوتري جاي الگو سازي به روش سنتي را گرفته است. در اين مقاله نخست تعاريف، مباني، مفاهيم و اهداف معماري تكاملي و همچنين تجارب عملي طراحي تكاملي معرفي مي گردد ، و سپس در ادامه با معرفي الگوريتم هاي تكاملي و ژنتيكي، نحوه كار اين الگوريتم ها مورد بررسي قرار مي گيرد. هدف از اين مقاله شناخت مباني و اهداف معماري تكاملي و همچنين آشنايي با فرآيند طراحي اين نوع از معماري ديجيتالي است. بررسي هاي اين مقاله نشان مي دهد كه با وجود ابزارهاي قدرتمندي چون كامپيوتر و پيچيده بودن مسائل دخيل در طرح، استفاده از برنامه هاي تكاملي و ابزارهاي ديجيتال در آينده امري اجتناب ناپذير خواهد بود.