آموزش از محيط: تبيين جايگاه محيط كالبدي آموزش معماري بر يادگيري يادگيرندگان در اين رشته

يكي از اساسي ترين مولفه ها در روند آموزش مرتبط با محيط كالبدي آموزش مي باشد. محيط كالبدي به سبب قابليت هاي خود مي تواند فرآيند يادگيري را تقويت و يا تضعيف نمايد. آموزش معماري نيز از اين قاعده مستثني نيست و كالبد فضاي آموزشي بر فرآيند آموزش معماري از تاثير بسزايي برخوردار است. از طرفي ديگر كيفيت پايين آموزش معماري در بسياري از مراكز آموزشي مربوطه، نياز به بازنگري در روند آموزش معماري را بيش از پيش آشكار مي سازد. در اين راستا ضرورت دارد تا محيط آموزشي معماري به عنوان ابتدايي ترين و در عين حال يكي اساسي ترين مولفه هاي موثر بر روند آموزش معماري مورد بررسي قرار گيرد. با توجه به نقش گسترده محيط بر روند آموزش در وجوه مختلف از جمله نقش مستقيم در آموزش، كمك به معلم در روند آموزش و ايجاد انگيزه در يادگيرندگان، اين پژوهش به دنبال بررسي نقش مستقيم محيط به مثابه معلم بر روند آموزش معماري مي باشد. بر اين اساس پژوهش حاضر در راستاي دستيابي به اين سوال است كه چگونه مي توان ميان كالبد و نقش آموزنده محيط ارتباط برقرار نمود؟ به منظور پاسخگويي به سوال مورد نظر، شيوه پژوهش كيفي مبتني بر توصيف و تحليل برگزيده شده است. هدف آن است تا ميان نقش آموزنده محيط و محيط كالبدي آموزش معماري ارتباط مناسب برقرار و نتايج قابل تعميم استخراج گردد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ميان كالبد محيطي آموزش معماري و بازده يادگيري يادگيرندگان در اين رشته رابطه معناداري برقرار است و محيط كالبدي به سبب قابليت هاي خود مي تواند در مواردي همچون بستر ارتباط آموزش تئوري و عملي، كسب سواد قرائت از محيط، ايجاد ظرفيت و ... ايفاي نقش نمايد.