همنوايي معماري با طبيعت از گذشته تا به امروز اصول طراحي با طبيعت در مسكن شهري

پيامدهاي توسعه شهري و پيچيدگي معضلات زيست محيطي، موجوديت طبيعت و گسترش آن را براي هميشه اجتناب ناپذير كرده است. در پي اين تحولات در بينش و نگرش جوامع، معماري نيز به مثابه مظهر فعاليت هاي انساني دستخوش اين امواج گشته است و ساختمان ها براي اينكه بتوانند پايداري خود را تضمين كنند چاره اي جز پذيرش ساختار و كاركردي متأثر از سيستم هاي طبيعي ندارند. باتوجه به اين واقعيت كه ساختمان هاي ناكارآمد تا حدي مسئول اين تغييرات زيست محيطي هستند، وظيفه و رسالت معماران، شناخت مسائل و معضلات و دست يافتن به راه حل هاي كوتاه مدت و بلند مدت است. اين پژوهش با هدف ارائه اصول طراحي با طبيعت در مسكن به عنوان اولين سرپناه هر انسان، ابتدا با مروري بر ادبيات موضوع پيرامون مفاهيمي چون طبيعت، مسكن و بررسي آراء، نظرات و انديشه هاي بزرگان اين حوزه، مروري بر شناخت راهكارهاي طراحي با طبيعت در گذشته داشته و در ادامه به ارائه راهكارهاي نوين و اصول كلي اين شيوه از طراحي در امروز مي پردازد تا اين پژوهش را به سمت هرچه دقيق تر كردن هدف خود يعني همنوايي معماري با طبيعت در مقياس هاي مختلفي چون شهر، همسايگي، محلي و ساختمان سوق دهد.