حس مكان در معماري مساجد مكتب اصفهان (با تاكيد بر معنويت در معماري و شهرسازي )

پديدارشناسان بر اين باورند، حس مكان به دنبال روح مكان و به واسطه ي درك نمادها ايجاد مي شود و انسان بر اساس دريافت ها و انگيزه هاي خود آن را رمز گشايي مي كند، اما در معماري اسلامي كسب معرفت ديني نيز براي درك حس مكان از اهميت ويژه اي برخوردار است،زيرا انسان را به حقيقتي والا مي رساند. اين نگاه معنا گرايانه، درباره ي مساجد به عنوان مكان هاي مقدس و با ارزش، با جهانبيني حاكم بر جامعه اي كه مسجد در آن ساخته مي شود، منطبق است.در اين پژوهش كه با هدف بررسي پديدار شناسي مساجد مكتب اصفهان در عصر صفوي انجام يافته، مسائلي چون عوامل ايجاد و سطوح حس مكان با روش توصيفي تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است و يافته ها حاكي از آن است تعاليم شيعي، واژگان وقواعد اصلي اين مكتب معماري را تشكيل مي دهد و در اين ميان «وحدت وجود» و مفهوم متعالي انسان كامل به عنوان دروني ترين و مهم ترين مفهوم ادراكي، عامل جاودانگي مساجد اين مكتب گرديده است.