آموزش تفكر انتقادي وتوانايي حل مسئله در معماري (بررسي در دانشجويان معماري دانشگاه فردوسي)

معماران همواره در فرآيند طراحي خود با گزينه‌هايي براي انتخاب كردن، مسائلي براي حل كردن و ايده‌هايي براي تحليل كردن مواجه مي‌شوند، از طرف ديگر ارتقاء مهارت هاي تفكر انتقادي يك هدف ضروري در آموزش عالي و بخصوص آموزش معماري است چون در فرآيند طراحي ابتدا خود طراح است كه با ديدگاهي نقادانه و رفت و برگشتي به بازنگري طرح مي پردازد. پژوهش حاضر بررسي اي تحليلي- توصيفي در نمونه اي 14 نفره از دانشجويان كارشناسي ارشد رشته معماري در دانشگاه فردوسي مشهد بوده، و ابزار جمع آوري نيز پرسشنامه اي مشتمل بر 2 بخش بوده است. بخش نخست به «ويژگي هاي دموگرافيك» و بخش بعدي به «آزمون هاي مهارت تفكرانتقادي كاليفرنيا فرم ب» كه آزموني جهت اندازه گيري مهارت هاي تفسيري، استنباطي،ارزشيابي، قياسي و استقرايي است مي پردازد. با تجزيه و تحليل داده ها در نرم افزار spss و بررسي ميانگين درصدهاي هر زيرمقياس، مهارت هاي تفكر انتقادي در كل دانشجويان كارشناسي ارشد كمتر از 50 درصد ديده شد و لذا به نظر مي رسد علي رغم تاكيد بر لزوم ارتقا تفكر انتقادي دانشجويان در سطح اموزش عالي وبه خصوص در رشته معماري بستر موجود در اين زمينه از كفايت لازم برخوردار نبوده و نيازمند بازنگري مي باشد