بررسي نقش شاخص هاي كالبدي مسكن در ارتقاء پايداري اجتماعي– فرهنگي در كشورهاي اسلامي

در مقاله حاضر به دين به عنوان وجه مشترك غالب در كشورهاي اسلامي اشاره شده است و سنت كه برگرفته از دين است به عنوان عامل تأثيرگذار در معماري اين كشورها نام برده شده است كه نهايتاً منجر به آفرينش معماري اسلامي شده است. امروزه ، تاثير كيفي فضاي سكونت در توسعه اجتماعي فرهنگي در جوامع اسلامي بيش از ديگر حوزه ها اهميت دارد و از آنجا كه افراد جامعه به دنبال فشارهاي ناشي از نوسازي شهري، ارزشهايي را از دست داده اند و در عين حال به دنبال جامعه پايدار هستند، به ضرورت توجه به اين حوزه پرداخته شده است. در ادامه بررسي، شاخص هاي كالبدي در ارتقاء پايداري اجتماعي– فرهنگي به عنوان هدف عنوان شده است و چگونگي بهره گيري از ويژگيهاي كالبدي جهت ارتقاء پايداري اجتماعي – فرهنگي مورد سئوال قرار گرفته است و اين ويژگيهاي كالبدي به عنوان متغير تأثير گذار و پايداري اجتماعي به عنوان متغير تأثيرپذير مطرح شده اند. مفاهيم پايداري اجتماعي– فرهنگي و مسكن بيان شده اند و ويژگيهاي كالبدي به تفكيك مورد بررسي قرار گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد چنانچه مؤلفه هاي كالبدي فضاي مسكوني در جهت معنا و ارزش هاي پايدار معماري تدوين و شكل يابد، شاخص هاي پايداري اجتماعي ارتقاء مي يابد.