واكاوي تزيينات كاشي كاري در بافت مركزي اهواز

به طوري كه مشخص است در ابنيه ايران به هرطرف كه نظر اندازيم منظر جديدي مشاهده مي كنيم و از ديدن آنها مانند ابنيه غير ايراني دل گرفته نمي شود. كاشي به عنوان عنصر استحكام بخشي و آرايش ابنيه در دوره اسلامي به شمار مي آمد. در دوران اسلامي كاشي هاي تك رنگ و يا چند رنگ ساده همراه با تزيينات اندكي وجود داشته است بعد از دوران اسلامي سبك هاي هنري توسعه يافت گل ها و بوته هاي متقارن و نقوش هندسي به كار گرفته شد و اهنگ هاي زيبا سازي مورد بررسي قرار گرفت.روش تحقيق استفاده شده در اين مقاله در بخش جمع اوري اطلاعات و داده ها از روش توصيفي و ميداني-كتابخانه اي استفاده شده است.هدف از انجام اين پژوهش مطالعه تاريخچه كاربرد كاشي درتزيينات همچنين تحليل نقوش كاشي كاري در بناهاي معاصر بافت مركزي اهواز مورد بررسي قرار گرفته است تا ا ز فراموشي نقش مايه ها جلوگيري كرد تا سر اغازي شود براي پژوهش هاي آتي و دستيابي به دانش آشنايان به معماري ايران و نگهداري اين ميراث ارزشمند براي ايندگان . .به طور كلي اين مقاله نشان مي دهد آن چه از بناهاي بافت مركزي استخراج مي شود آن است كه در ابنيه مسكوني از آجر كه يكي از ويژگي هاي عمومي شهر هاي سنتي خوزستان بوده است در نقاط خاصي از بنا نظير سردر و ايوان ها رايج بوده است استفاده شده است استفاده از كاشي در مقياس وسيع تقريبا در هيچ يك از بناها وجود ندارد در مقياس كوچكتر در بناهاي غير مسكوني تركيبات مختلف را به وجود آورده است .