معماري ديروز، عامل قدرتمند براي پايداري تا فردا

كشور ايران با پيشينه زيستي كهن در مناطق و شهرهاي مختلف خود داراي تعداد زيادي از بافت‌ها و بناهاي تاريخي است. با توجه به قابليت‌هاي حوزه ميراث كالبدي, فرآيند توسعه پايدار با چهار رويكرد در اين مبحث مرتبط است: اولا وجود تعداد زياد اماكن و بناهاي كهن كه داراي قابليت گردشگري هستند, بخش قابل اهميت توسعه پايدار در مقياس كشور مي باشند. ثانيا، توسعه پايدار فرآيندي است كه مي تواند بين دو رويكرد متعارض نگهداري و بهره‌برداري از بناها و بافت‌هاي تاريخي با بكارگيري نگرش جامع, هماهنگي ايجاد نموده و نوع و نحوه نگهداري و مداخلات در آن‌ها را معين نمايد. ثالثا، رويكرد همه جانبه توسعه پايدار از طرفي ارتباط دهنده تمامي جنبه هاي محيط زيستي، اقتصادي و اجتماعي- فرهنگي با اين موضوعيت است و از طرف ديگر به لحاظ سلسله مراتب, برنامه‌ريزي و راهبردهاي عملي در اين حوزه را به ترتيب از مقياس جهاني, كشوري, منطقه اي ... و حتي تك بناي تاريخي معين مي دارد. رابعا، با محوريت توسعه پايدار ميتوان سند ملي حفاظت و راهبردهاي عملي را بصورت جامع و در راستاي توسعه پايدار كشور بعنوان نقشه راه تدوين نمود. اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي انجام يافته و گردآوري اطلاعات با استفاده از منابع كتابخانه‌اي, اسناد و مقالات بوده است و نتيجه ميگيرد كه در حوزه ميراث تاريخي كالبدي, با بهره‌گيري از فرآيند توسعه پايدار ميتوان به دستورالعمل‌هايي در مقياس‌هاي متفاوت كشوري تا بناي منفرد دست يابيم كه ضمن هماهنگي با هم و با ساير بخشهاي توسعه بتوانند با شفافيت و تدقيق راهكارها, توسعه پايدار را در اين حوزه و در كشور سرعت بخشند به بنحوي كه ضمن شناخت و رفع كمبودها و مشكلات, از تمامي ظرفيت ميراث تاريخي كشور بصورت يكپارچه براي رسيدن به زنجيره هاي فعال و توانمندگردشگري استفاده نمائيم.