ارزيابي طراحي موزه فرهنگي آذربايجان با رويكرد فرم گرا در شهر تبريز

در جهان، هر سال بر تعداد موزه‌ها افزوده مي‌شود. اين افزوني روبه رشد‌، گوياي اهميت موزه در اجتماع كنوني است و نشان‌دهنده نقش حساسي است كه اين موزه‌ها در جهت آموزش و تكميل آگاهي‌هاي انسان دارند‌، موزه جايگاهي براي تحقيق در ميراث فرهنگي‌، و وسيله‌اي براي تداوم فرهنگ است.گشت و گذار در موزه‌ها بيننده را مي‌تواند به درك چگونگي انتقال فرهنگ از گذشتگان به آيندگان قادر سازد و اقتباس فرهنگي را در ميان جوامع مختلف و شكل‌گيري تمدن جديد را به آن‌ها بشناساند و به آنان اين فرصت را بدهد كه با دستيابي به آگاهي‌هاي فرهنگي كه از ديدار موزه حاصل مي‌شود طرح بناي تازه‌اي را از دستاوردها و ارزش‌هاي نوين تمدن و فرهنگ پي‌افكنند. هدف از اين تحقيق اين است تا ضمن فراهم كردن بستري مناسب براي حفظ و نگه داري ميراث باستاني، از طريق بازيابي هويت معماري بومي و سنتي شهر تبريز و همچنين پيوند معماري با شهر و اجتماع، و معماري مدرن جهاني زمينه حضور بيش از پيش مردم را در فضاهاي فرهنگي و موزه ها فراهم آوريم و اثر بي بديل خلق نماييم تا غير از هدف موزه يك اثر ماندگار باشد. روش اين تحقيق توصيفي- تحليلي بوده روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي براي بررسي نمونه هاي مشابه و با صورت ميداني براي بررسي سايت و محل پروژه انجام شده است. اسطوره ساري گلين كه يكي از اسطوره هاي باستاني سرزمين آذربايجان است براي ايده اوليه اين طرح انتخاب شده است، رقص ساري گلين مراسم آزاد كردن خورشيد از اسارت است. خورشيد، تاريكي و ظلمت، نور و رهايي آن از ظلمت به عنوان كليدواژه هاي طراحي برگزيده شده تا مفهوم رهايي نور از ظلمت در يك حجم فرم گرا به نمايش در آيد.