سنجش ريسك‌ سيستمي با روش ارزش در معرض خطر شرطي تحت رويكرد گارچ چند متغيره؛ مطالعه موردي در بورس و اوراق بهادار تهران

ريسك سيستمي به احتمال از كارافتادگي در كل سيستم در اثر ايجاد شكست يا بحران در يك بخش يا قسمتي از بازار اطلاق مي‌گردد. اين ريسك در اثر حركت هم‌زمان و يا همبستگي بين بخش‌هاي بازار ايجاد مي‌شود. بنابراين ريسك سيستمي زماني اتفاق مي‌افتد كه همبستگي بالايي بين ريسك‌ها و بحران‌هاي بخش‌هاي مختلف بازار وجود داشته باشد و يا زماني كه ريسك‌هاي بخش‌‌‌‌‌‌‌‌هاي مختلف در يك بخش از بازار يا يك كشور با ساير بخش‌ها و كشورها مرتبط و همبسته باشد. ريسك سيستمي در اثر حركت همزمان و يا همبستگي بين بخش‌هاي بازار ايجاد مي‌شود. بنابراين ريسك سيستمي زماني اتفاق مي‌افتد كه همبستگي بالايي بين ريسك‌ها و بحران‌هاي بخش‌هاي مختلف بازار وجود داشته باشد و يا ريسك‌هاي بخش‌‌‌‌‌‌‌‌هاي مختلف در يك بخش از بازار يا يك كشور با ساير بخش‌ها و كشورها مرتبط و همبسته باشند. در اين مقاله اندازه در معرض خطر شرطي، به عنوان يكي از اندازه‌هاي ريسك سيستمي را با استفاده از يك رويكرد سه مرحله‌اي گارچ براي يك نمونه 13 تايي از بانك‌ها و شركت‌هاي بيمه پذيرفته شده در بورس و اوراق بهادار ايران برآورد مي‌كنيم. در اين مقاله R_st و R_it به عنوان بازده سيستم S و نهاد i در نظر گرفته مي‌شود.