رابطه درگيري شناختي و سبك تدريس ترجيحي با انگيزش يادگيري رياضي

هدف اين پژوهش، رابطه درگيري شناختي و سبك تدريس ترجيحي با انگيزش يادگيري رياضي است. روش پژوهش از نوع همبستگي و داده هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه درگيري تشناختي (كمبر و همكاران، 2004)، سبك تدريس ترجيحي (موسي پور، 1377) و مقياس انگيزش يادگيري رياضي (اميني فر و صالح صدق پور، 1389) به دست آمده است. نمونه پژوهش شامل 237 دانش آموزان دبيرستاني دختر و پسر پايه نهم مقطع متوسطه اول ناحيه 2 شهر شيراز با استفاده از نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. داده ها با استفاده از رگرسيون همزمان مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه از ميان ابعاد درگيري شناختي تنها بعد درگيري شناختي عميق پيش بيني كننده بعد انگيزه رغبتي انگيزش يادگيري رياضي بود. همچنين درگيري شناختي عميق به صورت منفي و بعد سطحي به صورت مثبت بعد انگيزه اجتنابي انگيزش يادگيري رياضي را پيش بيني كردند. از ديگر يافته ها اين بود كه هيچ كدام از ابعاد درگيري شناختي پيش بيني كننده بعد معلم محور سبك تدريس ترجيحي دانش آموزان نبودند. ولي در خصوص سبك شاگرد محور، درگيري شناختي عميق به صورت مثبت سبك تدريس ترجيحي دانش آموزان را پيش بيني كرد.