نقش جو عاطفي خانواده بر مسئوليت پذيري نوجوانان دانش آموز

مسئوليت پذيري يكي از ارزش هاي جامعه محسوب مي شود و از شاخص هاي مهم سلامت روان محسوب مي شود. بچه ها احساس مسئوليت را از والدين، مدرسه، دوستان و اجتماع مي آموزند و با آموختن، اين مهارت با ارزش را، تا آخر عمر حفظ كرده و اين امر زمينه موفقيت بيشتر آن ها در امور زندگي را فراهم مي آورد. بهتر است مسئوليت پذيري را، از كودكي به فرزندان آموزش داد. ﺧﺎﻧﻮاده اوﻟﻴﻦ و ﺑﻨﻴﺎدي ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻬﺎدي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﺷﺨﺼﻴﺖ اﻧﺴﺎن ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﻲ دارد. ﺷﺨﺼﻴﺖ فرد در آينده ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻣﺤﻴﻂ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺧﺎﻧﻮاده درﻣﻲ آﻳﺪ. اين پژوهش قصد دارد به نقش جو عاطفي خانواده بر مسئوليت پذيري نوجوانان بپردازد. منظور از جو عاطفي خانواده، نحوة ارتباط و طرز برخورد افراد خانواده با هم است. نظر افراد خانواده نسبت به هم، احساسات و علاقه آنها به يكديگر و چگونگي دخالت يا عدم دخالت آنها در كارهاي هم و همكاري يا رقابت آنها با يكديگراست. آموزش بچه ها براي پذيرش مسئوليت در درون خانواده روش بسيار مطلوبي براي آماده كردن آن ها در پذيرش وظايف و مسئوليت هاي بي شماري است كه در بيرون از خانواده با آن ها مواجهه خواهند شد و وسايل لازم را براي استقلال آن ها فراهم مي كند. براي يك كودك كه اكنون رشد مي كند و بعداً نوجوان و بزرگسال مي شود، توانايي در توفيق مسئوليت هاي اجتماعي خارج از خانواده به فرصت براي تجربه كردن مشاركت ارزشمندي احترام به خود، قدرت و پيوند با اجتماعي بستگي دارد. از آن جايي كه جوامع در حال پيشرفت، نيازمند افرادي مسئول و خودكفا هستند بنابر اين انسان هاي امروز بيش از پيش بايد مسئوليت زندگي و سرنوشت خود را بپذيرند و اين امر ميسر نمي شود، مگر اينكه مبناي آموزش و پرورش مبتني بر افزايش درك كودكان و نوجوانان در مورد نقش آنان در ساختن سرنوشت و كيفيت زندگي شان باشد و براي رسيدن به اين هدف سعي و كوشش و برنامه ريزي دقيق لازم است..فرزندان مسئوليت پذيري را از والدين مي آموزند و آنان در محيط خانواده ياد مي گيرند مسئوليت اعمال و رفتار خود را بپذيرند و به عبارتي مسئوليت پذير شوند. البته نقش خانواده در رشد هيجاني ، شناختي و اجتماعي فرزندان در دوره هاي مختلف زندگي متفاوت است. به نظر مي رسد تغيير حالت از وابستگي به استقلال و پذيرش مسئوليت براي نوجوانان به عنوان يكي از بزرگترين چالشهاي زندگي براي انتقال دوره زندگي فرزندان از كودكي به نوجواني حايز اهميت باشد و و در اين ميان نوع برخورد والدين مي تواند در كمك به نوجوانان براي رويايي رويي براي اين تغيير مي تواند بسيار حياتي باشد. اين پژوهش با روش مروري ( اسنادي – كتابخانه اي ) انجام شده است و ضمن بررسي تفصيلي نقش خانواده و جو عاطفي خانواده در مسئوليت پذيري نوجوانان، بر اساس دستاوردهاي پژوهشي انجام شده درداخل و خارج كشور به ويژگيهاي افراد مسئوليت پذير، اثرات سازنده مسئوليت پذيري،و موانع مسئوليت پذيري در محيط خانواده پرداخته و در نهايت راهكارهايي اجرايي به منظور ايجاد حس مسئوليت پذيري در محيط خانواده از طريق تعامل والدين با نظام آموزشي ارائه مي دهد.