رابطه دلبستگي به خدا و جهت گيري مذهبي با سلامت روان در دانشآموزان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه دلبستگي به خدا و جهت گيري مذهبي با سلامت روان در دانش آموزان مقطع دبيرستان انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش عبارت است از كليه ي دانش آموزان پسر مقطع دبيرستان در شهرستان بهارستان كه در سال تحصيلي 1395-1394 مشغول به تحصيل بودند. بر همين اساس تعداد 264 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري، مقياس چند بعدي دلبستگي به خدا (MAGS)، مقياس جهت گيري مذهبي آلپورت (ROS) و پرسشنامه سلامت عمومي GHQ، بود. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار spss و روش هاي آماري ضريب همبستگي و رگرسيون چندگانه تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين دلبستگي ايمن نسبت به خدا با دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا رابطه منفي معنادار و با جهت گيري مذهبي دروني و سلامت روان رابطه مثبت و معناداري دارد. همچنين بين جهت گيري مذهبي بيروني با دلبستگي اجتنابي رابطه مثبت معنادار و با جهت گيري مذهبي دروني و سلامت روان رابطه منفي معناداري وجود داشت. بين دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا با سلامت روان رابطه منفي و معنادار و بين جهت گيري مذهبي دروني و سلامت روان رابطه مثبت معناداري وجود داشت (01/0 (p. نتايج تحليل رگرسيون هم نشان داد كه متغيرهاي سبك دلبستگي ايمن به خدا و جهت گيري مذهبي دروني به طور مثبت قادر به پيش بيني سلامت روان در دانش آموزان مي باشد و از سوي ديگر مولفه هاي سبك دلبستگي ناايمن اجتنابي و دوسوگرا نسبت به خدا و جهت گيري مذهبي بيروني به صورت منفي قادر به پيش بيني سلامت روان هستند. نتيجه گيري: بنابراين براساس يافته هاي پژوهش مي‌توان اذعان داشت كه سلامت رواني متاثر از عوامل مختلفي از جمله نوع دلبستگي به خداوند و جهت گيري ديني افراد است و لذا مراكز تربيتي آموزش و پرورش و مشاوران مدارس مي توانند با تقويت اين ابعاد در جهت ارتقاي سطح سلامت روان دانش آموزان تلاش نمايند.