رابطه كمال گرايي و ابعاد آن با اضطراب امتحان دانش آموزان مقطع متوسطه شهر بجنورد

مقدّمه و بيان مسأله: اضطراب امتحان از جمله شايع ترين مشكلات تحصيلي در بين دانش آموزان است كه اثرات مخربي در عملكرد تحصيلي داشته و با پيامدهاي هيجاني و روانشناختي منفي در آنها همراه مي باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه كمال گرايي و ابعاد آن با اضطراب امتحان دانش آموزان بود. نمونه و روش نمونه گيري: جامعه آماري كليه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر بجنورد در سال تحصيلي 1393-1392 بودند كه از بين آنها 100 نفر به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري: به منظور سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسش نامه كمال گرايي هيل و پرسش نامه اضطراب امتحان ابوالقاسمي استفاده گرديد. روش تجزيه و تحليل نتايج: نتايج حاصل از ضرايب همبستگي پيرسون نشان داد بين كمال گرايي (كل) (25/0=r؛ 05/0 P) و ابعاد كمال گرايي مثبت (21/0=r؛ 05/0 P) و كمال گرايي منفي (27/0=r؛ 05/0 P) با اضطراب امتحان رابطه آماري معني داري وجود دارد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چندمتغيري نشان داد كمال گرايي منفي بيشترين نفش را در پيشبيني اضطراب امتحان دانش آموزان دارد (05/0 P، 27/0 =). بحث و نتيجه گيري: افزايش سطح كمال گرايي دانش آموزان به ويژه كمال گرايي منفي، ميزان اضطراب امتحان آنها افزايش مي يابد. كمال گرايي با ايجاد ارزشيابي هاي انتقادي از عملكرد شخصي، نگراني در مورد اشتباهات و احساس تعارض بين انتظارات و دستاوردها، معيارهاي شخصي تحقق ناپذير و فراهم ساختن زمينه افزايش تجربه هاي شكست، خودنكوهي و درماندگي به افزايش اضطراب امتحان در آنها منجر مي گردد.