رابطه باور هاي معرفت شناختي علمي و خودكارآمدي يادگيري علوم با مفاهيم يادگيري علوم در دانش آموزان پايه دوم دبيرستان

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه باور هاي معرفت شناختي علمي و خودكار آمدي يادگيري علوم با مفاهيم يادگيري علوم انجام گرديد.در اين پژوهش توصيفي و همبستگي، تعداد254 نفر از دانش آموزان دختر و پسر پايه دوم دبيرستان به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي باور هاي معرفت شناختي علوم (SEB)، باور هاي خودكار-آمدي يادگيري، و مفاهيم يادگيري علوم (COLS) را تكميل كردند. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار آماري17-SPSS و شاخص هاي توصيفي و روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام مورد تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد بين باور هاي معرفت شناختي علوم درباره منبع دانش، قطعيت دانش و توجيه دانش با مفاهيم يادگيري علوم سطح پايين (حفظ كردن، امتحان دادن و محاسبه و تمرين و بين باور هاي معرفت شناختي علوم درباره منبع دانش و تحول دانش با مفاهيم يادگيري علوم سطح بالا ( افزايش دانش، بكاربستن، فهميدن) همبستگي معنا داري وجود دارد. بين خودكارآمدي يادگيري علوم با مفاهيم يادگيري علوم سطح بالا و سطح پايين نيز همبستگي معنا دار مشاهده گرديد و باورهاي معرفت شناختي علمي و خودكارآمدي علوم هر دو قادر به پيش بيني مفاهيم يادگيري علوم بودند. بر اساس يافته هاي پژوهش، به نظر مي رسد باور هاي معرفت شناختي علمي و سطوح بالاي خودكارآمدي دانش آموزان مي تواند تمايل به يادگيري مفاهيم علوم آنها را تحت تأثير قرار دهد