پيش بيني نگرش به جنس مخالف بر اساس سبكهاي هويت و تمايز يافتگي خود

كسب هويت و تمايز يافتگي يكي از مهم ترين چالش هاي تحولي است كه نوجوان را براي ورود به مرحله هاي بعدي تحول آماده مي كند و مي توانند در شكل گيري بسياري از نگرشها از جمله نگرش به جنس مخالف نقش مهمي ايفا كند. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبكهاي هويت و تمايز يافتگي خود با نگرش به جنس مخالف در دانش آموزان انجام گرفت. جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه منطقه 13 استان تهران بودند كه از اين جامعه با روش نمونه گيري طبقه اي نمونه اي به حجم 217 نفر انتخاب شدند و با پرسشنامه سبكهاي هويت (برزونسكي،1992)، تمايز يافتگي خود (اسكورن،1998) و دوسوگرايي نسبت به جنس مخالف (گليك، 1996) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها بعد از جمع آوري با روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين هويت ، تمايز يافتگي خود با نگرش به جنس مخالف (به ترتيب 13/0 =r و 23/0=r) همبستگي معنا دار وجود دارد. نگرش به جنس مخالف در دانش آموزان را مي توان بر اساس متغير تمايز يافتگي خود(23 0β/) پيش بيني كرد. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه سبكهاي هويت و تمايز يافتگي خود نقش مهمي در نگرش به جنس مخالف ايفا مي كنند.