اثربخشي آموزش گروهي مهارت‌هاي اجتماعي مبتني بر موسيقي بر مشكلات رفتاري كودكان عقب مانده ذهني

پرخاشگري و مشكلات رفتاري وابسته به آن يكي از گسيختگي‌هاي شايع و مشكلات مزمن اجتماعي است كه در بين افراد عقب مانده ذهني فراوان به چشم مي خورد. هدف از پژوهش حاضر بررسي آموزش گروهي مهارت‌هاي اجتماعي مبتني بر موسيقي بر مشكلات رفتاري كودكان عقب مانده ذهني بود. جامعه آماري شامل دانش‌آموزان كم‌توان ذهني آموزش پذير 8-12 سال مدرسه استثنايي خزايلي شهرستان رشت شامل 53 دانش‌آموز بود. 16 دانش‌آموزي كه كمترين نمره را در سازگاري و بيشترين نمره را در پرخاشگري كسب كرده بودند انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش (8 نفر) و كنترل (8 نفر) قرار گرفتند. پرسش‌نامه پرخاشگري كودكان كم‌توان ذهني توسط بهرامي، داورمنش و قزل سفلو در سال 1387 براي سنجش پرخاشگري كودكان كم‌توان ذهني ساخته شده و تلفيقي از پرسش‌نامه پرخاشگري آيزنك (AGQ) پرسش‌نامه اختلالات رفتاري راتر، پرسش‌نامه علايم مرضي كودكان (CSI-4) و پرسش‌نامه پرخاشگري باس و پري بوده و داراي 4 مؤلفه پرخاشگري كلامي به خود، پرخاشگر غيركلامي به خود، پرخاشگري كلامي به ديگران و پرخاشگري غيركلامي به ديگران است. در مرحله پيش آزمون، داده‌ها با استفاده از مقياس سازگاري و پرخاشگري از دو گروه آزمايش و كنترل جمع آوري شد. يك هفته پس از اجراي پيش‌آزمون، 10 جلسه 5/1 ساعته موسيقي درماني از 15 فروردين ماه تا 25 خرداد ماه 1395 براي گروه آزمايش برگزار شد. سپس يك هفته پس از پايان جلسات آموزشي، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. براي تحليل نتايج از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه موسيقي درماني در كاهش ناسازگاري اين افراد موثر بوده و با استفاده از اين شيوه مي¬توان در جهت ارتقاي سازگاري و كاهش خشم كودكان كم توان ذهني كمك كرد