رابطه عوامل انگيزشي فردي و محيطي با عملكرد درس زبان انگليسي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه عوامل انگيزشي فردي و عوامل انگيزشي محيطي بر عملكرد زبان انگليسي است. بدين منظور نمونه 296 نفر از دانش آموزان دختر چهارم دبيرستان ناحيه 1 و 3 شهر قم به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري MSLQ)) پينتريچ و همكاران (1991)، مقياس خودكارآمدي زبان انگليسي چنگ(2001)، پرسش نامه اضطراب در كلاس زبان خارجي (FLCAS) هورويتز، هورويتز و كوپ (1986) و مقياس ساختار ادراك شده كلاس درس از پرسشنامه (PLAS) ميگلي و همكاران (2000) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ارزش تكليف با عملكرد زبان انگليسي رابطه مثبت معنادار دارد و رابطه خودكارآمدي با عملكرد زبان نيز معكوس و معنادار است. متغير انگيزشي محيطي ساختار هدفي تبحري عملكرد زبان انگليسي رابطه مثبت و معنادار دارد و رابطه ساختار اجتناب- عملكرد با عملكرد زبان انگليسي رابطه معكوس و معنادار است.