بررسي تاثير احساس خودكارآمدي بر جهتگيري هدف در بين دانشآموزان دختر دبيرستانهاي شهر ايلام

خودكارآمدي (احساس كارايي) و حرمت خود دو متغيير بسيار مهم ديگر در ارتباط با انگيزش پيشرفت تحصيلي است. بندورا در سال 1997 با انتشار مقاله «خودكارآمدي : به سوي يك نظريه منسجم تغيير رفتار» جزء اساسي و مهمي را معرفي كرد كه درنظريه هاي اوليه يادگيري گم شده بود (پاچاريز، شانك،2002). در اهداف تسلطي يا جهت گيري هدف افراد به واسطه ي نشان دادن شايستگي هاي برتر نسبت به ديگران و بدست آوردن قضاوت هاي مطلوب درباره ي پيشرفت هايشان برانگيخته مي شوند (اليوت، 1999؛ اليوت و چرچ، 1997؛ وندوال، 1997).هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير خود كارآمدي بر اهداف عملكردي تسلطي دانش آموزان متوسطه 2 شهر ايلام است . جامعه آماري در اين پژوهش متشكل از دانش آموزان دختر مقطع دبيرستان( پايه هاي اول، دوم، و سوم ) مي باشد. بدين منظور، پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شرر، پرسشنامه خودكارآمدي نوجوانان كلني و پرسشنامه خود تنظيمي جهت گيري هدف بوفارد مورد استفاده قرار گرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش پيمايشي و نحوه ي گردآوري داده ها، توصيفي ازنوع همبستگي مي باشد. باتوجه به حجم بالاي جامعه آماري ،نمونه گيري صورت گرفت كه براين اساس طبق جدول مورگان نمونه آماري 345 نفرمي باشد.روش نمونه گيري دراين پژوهش خوشه اي چندمرحله اي است. نتايج تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه بين خودكارآمدي و جهت گيري هدف رابطه معنادار وجود دارد ،درنتيجه مي توان گفت كه هرچقدر احساس خودكارآمدي بالاباشد بالتبع اهداف عملكردي تسلطي نيز ارتقاء مي يابد.