كنترل سرعت باد جهت كاهش تبخير از سطح درياچه‌ها و مخازن به كمك بادشكن (منطقه مورد مطالعه: چاه نيمه شماره 4 سيستان)

پديده تبخير به عوامل محيطي مختلفي ازجمله درجه حرارت، سرعت باد و رطوبت بستگي دارد. روش‌هاي جلوگيري از تبخير سال‌هاست كه موردتوجه بسياري از محققان بوده است. اما جهت تعيين استراتژي مناسب براي كاهش تبخير از آب‌هاي سطحي، درياچه‌ها و مخازن ابتدا بايد مهم‌ترين عوامل مؤثر بر تبخير با توجه به شرايط اقليمي منطقه شناسايي شود. اين پژوهش با هدف تعيين مهم‌ترين عامل تبخير در منطقه چاه‌نيمه و ارائه راهكاري مناسب جهت كنترل تبخير انجام گرفت. مطالعات اوليه نشان داد كه مهم‌ترين عامل تبخير در منطقه چاه‌نيمه سيستان، باد مي‌باشد. باد يكي از عناصر اصلي در اقليم منطقه سيستان است كه تغييرات آن مي‌تواند بر روي پديده‌هايي مانند طوفان‌هاي گردوغباري و شدت تبخير تأثيرگذار باشد. استفاده از ديوار‌هاي بادشكن يكي از روش‌هاي كنترل سرعت باد كه منجر به كاهش تبخير مي‌شود. در اين تحقيق براي تعيين بهترين ارتفاع بادشكن از مدل عددي FLUENT استفاده‌شده است. بادشكن‌هاي با ارتفاع 2، 5/2، 3، 4 و 5 متر شبيه‌سازي شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد در صورت طراحي بادشكن‌هاي صلب به ارتفاع 2 متر كه عمود بر جريان باد در جهت شمال‌غربي قرارگرفته‌اند مي‌توان ميزان تبخير را به‌طور مؤثري كاهش داد.