مروري بر تجربيات عملي احياي رودخانه ها در جهان

اجتماعي و زيست محيطي ناشي از مداخلات انساني در اكوسيستمها پس از انقلاب صنعتي، در سه دههء آخر قرن بيستم ، با بروز تبعات اقتصادي در بطن مديريت منابع آب و محيط زيست در 11 از ابتداي قرن » احياي رودخانه « در جامعه جهاني شكل گرفت. رويكرد »توسعه پايدار«نگرش » ساماندهي رودخانه « حال رشد ميباشد. در ايران، مديريت منابع آب با فاصله زماني متأثر از پارادايمهاي جهاني مديريت آب بوده و هنوز طرحهاي در اولويت اجراء قرار دارند .مقالات و گزارشات داخلي كه در رابطه با احياي رودخانه ها در سنوات اخير منتشر شده اند محدود به مطالعات اوليه تجربيات عملي ديگر كشورها مرور گرديده است كه نشان مي دهد كشورهايي كه سابقه طولانيتري ، هستند .در اين مقاله ضمن تبيين مباني نظري در عملي ساختن نگرش توسعه پايدار دارند، رويكرد احياي رودخانه را نيز زودتر در پيش گرفتهاند ولي كشورهاي منطقه خاورميانه و اغلب كشورهاي آفريقايي در ادبيات احياي رودخانه نقشي ندارند.