بررسي آزمايشگاهي اتلاف انرژي در سازه ورتكس

در سيستم هاي فاضلاب و زهكشي شهري براي انتقال آب از تراز بالا به تراز پايين تر معمولا از سازه هاي ريزشي استفاده مي گردد. اتلاف انرژي جريان در حد فاصل اين دو تراز از اساسي ترين وظايف اين سازه ها مي باشد. در اين تحقيق با توجه به هندسه ثابت مدل آزمايشگاهي و با در نظر گرفتن دبي جريان به عنوان تنها عامل مورد مطالعه، بازدهي اتلاف انرژي بخش هاي مختلف سازه ي ريزشي گردابي (سازه ورتكس) در قالب طرح آزمايشات تك عاملي بررسي شده است. طرح آزمايشات به كار رفته شامل پنج سطح براي عامل مورد مطالعه و چهار تكرار مي باشد. كليه آزمايش ها در مدلي فيزيكي با نسبت ارتفاع به قطر نسبتا كم (L⁄D=13) صورت گرفته است. بر اساس نتايج به دست آمده ميانگين بازدهي اتلاف انرژي در شفت قائم (با ارتفاع ريزش محدود)، مستهلك كننده ي انرژي و كل سازه براي دبي ماكزيمم طراحي به ترتيب 54%، 83% و 92% مي باشد كه عملكرد مناسب سازه را در اتلاف مطمئن انرژي نشان مي دهد.