تاثير شكل و درصد نفوذپذيري دماغه آبشكن هاي صلب در عمق آب¬شستگي

آبشكن¬هاي طويل ديواره¬هاي عرضي هستند كه در كناره ساحل رودخانه ساخته شده و با دور كردن جريان از ساحل و متمركز كردن آن در وسط به حفاظت ديواره¬ها كمك مي¬كنند. آبشكن¬ها نخست به دليل افزايش راندمان هيدروليكي كانال¬هاي باز و دوم به دليل كاهش ميزان آب-شستگي ديواره ها بكار مي رود. آبشكن¬ها بيشتر در بالادست پل¬ها به صورت چسبيده به ديواره رودخانه و عمود بر جريان نصب مي¬شوند. اين سازه¬ها تحت تاثير پديده فرسايش ناشي از تمركز جريان خصوصا در دماغه آبشكن مي¬باشند ، اگر سرعت جريان آب در نزديكي دماغه آبشكن كاهش يابد در نتيجه ميزان آب¬شستگي هم كاهش مي¬يابد. در تحقيق حاضر ميزان آب¬شستگي در اطراف سه نوع آبشكن L شكل، T شكل و با دهانه شش ضلعي بررسي شد. آزمايش ها با درصد¬هاي مختلف نفوذپذيري در قسمت دماغه و حالت مستغرق و غير مستغرق انجام پذيرفت. نتايج آزمايش¬ها نشان داد كه كليه آبشكن¬ها براي به¬كارگيري در حالت استغراق توصيه مي¬شوند با تغيير درصد نفوذپذيري دماغه و بدنه به 77/42 % با كاهش آبشستگي در اطراف بدنه آبشكن ها در حدود 35% مي‌باشد كه نشان‌دهنده كاهش سرعت جريان در نزديكي دماغه نفوذپذير در حالت مستغرق است.