بررسي استفاده از نانو سيالات در مبدلهاي حرارتي

سيستمهاي خنك كننده، يكي از مهمترين دغدغههاي كارخانهها و صنايعي مانند ميكروالكترونيك و هر جايي است كه به نوعي با انتقال گرما روبهرو باشد. با پيشرفت فناوري در صنايعي مانند ميكروالكترونيك كه در مقياسهاي زير صد نانومتر عملياتهاي سريع و حجيم با سرعتهاي بسيار بالا (چند گيگا هرتز) اتفاق ميافتد و استفاده از موتورهايي با توان و بار حرارتي بالا اهميت به سزايي پيدا ميكند، استفاده از سيستمهاي خنككننده پيشرفته و بهينه، كاري اجتنابناپذير است. بهينهسازي سيستمهاي انتقال حرارت موجود، در اكثر مواقع به وسيله افزايش سطح آن ها صورت ميگيرد كه همواره باعث افزايش حجم و اندازه اين دستگاهها ميشود؛ لذا براي غلبه بر اين مشكل، به خنك كنندههاي جديد و مؤثر نياز است و نانو سيالات به عنوان راهكاري جديد در اين زمينه مطرح شدهاند.نانوسيالات به علت افزايش قابل توجه خواص حرارتي، توجه بسياري از دانشمندان را در سالهاي اخير به خود جلب كرده است، به عنوان مثال مقدار كمي (حدود يك درصد حجمي) از نانوذرات مس يا نانولولههاي كربني در اتيلن گليكول يا روغن به ترتيب افزايش 40 و 150 درصدي در هدايت حرارتي اين سيالات ايجاد ميكند؛ در حالي كه براي رسيدن به چنين افزايشي در سوسپانسيونهاي معمولي، به غلظتهاي بالاتر از ده درصد از ذرات احتياج است؛ اين در حالي است كه مشكلات رئولوژيكي و پايداري اين سوسپانسيونها در غلظتهاي بالا مانع از استفاده گسترده از آن ها در انتقال حرارت ميشود